Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |      sito. Lecz dalszą sprzeczkę przerwał podróżny wojak, który rzekł:~-
 2  1,1 |          jej ślubował...~- Ba! - przerwał nagle Zbyszko - prawda jest!
 3  1,1 |         Tak!~Lecz dalszą rozmowę przerwał gwar dochodzący przez okna,
 4  1,2 |     dziecko.~Dalszą rozmowę znów przerwał śpiew Danusi. Zbyszko patrzał
 5  1,3 |         ś świętej...~- Brygidy - przerwał uczony opat - osiem roków
 6  1,4 |          skoczył?~- Słuchajcie - przerwał Powała. - Nie życzę ja wam
 7  1,4 |        albo niewolę.~- Głupiś! - przerwał Maćko. - Jakże to z posłem
 8  1,9 |          na świecie nie ma.~Świt przerwał mu te rozmyślania. Dzień
 9  1,10|         policzyli.~- Słyszałem - przerwał Maćko. - I naszych posiłkowych
10  1,10|          wąsy wydarł...~- Wiem - przerwał Zych. - I potykaliście się
11  1,14|         jej obiecał. Opowiadanie przerwał mu dopiero widok pachołka
12  1,15|        miał duchownemu stawać? - przerwał Zych.~Na to zaperzył się
13  1,16|          Zbyszku.~Dalszą rozmowę przerwał im głos drewnianych kołatek,
14  1,16|    niepewnym wzrokiem.~Milczenie przerwał pierwszy Cztan z Rogowa.~-
15  1,17|       złowrogie milczenie, które przerwał wreszcie Maćko:~- Zbyszku! -
16  1,18|        odda bory i ziemie".~Lecz przerwał mu owe przykre myśli głos
17  1,20|     Widziałem ich i w Malborgu - przerwał Mazur. - Tęgie pachołki,
18  1,20|            Co będziem czynili? - przerwał Zbyszko - we dworze śpią
19  1,22|        nie przystał.~Wtem książę przerwał:~- Starosto ze Szczytna!
20  1,23|      spadnie...~- Grozicie mi? - przerwał de Fourcy.~- Nie, jeno zabijam! -
21  1,23|    Gotfryd. - Chwała tym...~Lecz przerwał, bo w tej samej chwili z
22  1,25|  dziewczyna.~Lecz dalszą rozmowę przerwał ksiądz Wyszoniek, który
23  1,25|         Już ja bez tego zamrę! - przerwał Zbyszko. A Danuśka podniosła
24  1,30|       nie będzie wam dziwota.~Tu przerwał Zbyszko, czekając na jakieś
25  1,30|         prawo boskie...~A Jurand przerwał głucho:~- I kara boska.~-
26  1,31|       wiem, że ją miłujesz...~Tu przerwał i wydobywszy z pochwy krótki
27  2,2 |            Nie folgujcie sobie - przerwał mu Zygfryd - bo zniewieścieją
28  2,3 |       który go nosi.~Lecz książę przerwał mu gniewnie:~- Nie krzyż -
29  2,11|    Jagienka. Lecz dalszą rozmowę przerwał im chłop przewodnik, który
30  2,17|    przygody młodzianka, jednakże przerwał mu i rzekł:~- A toś zapomniał
31  2,18|       dostać, to sam zamek...~Tu przerwał, gdyż Zbyszko położył mu
32  2,21|          się to wszystko zdawa - przerwał nagle Maćko - bo gdyby ów
33  2,21|         zęby Zbyszko. Lecz Maćko przerwał dalsze pytania.~- Dość tego -
34  2,21|     dawniej, lecz dalszą rozmowę przerwał Zbyszko:~- Szedłeś tamtym
35  2,23|  świtaniu ruszym. Dalszą rozmowę przerwał im głos Arnolda von Baden,
36  2,23|         ja?...~- Gorze! gorze! - przerwał chrapliwym głosem Zbyszko.
37  2,23|        przelękła.~Dalszą rozmowę przerwał im Czech, który ujrzawszy
38  2,26|          przebieg ciężkich myśli przerwał jej jakiś człowiek nadchodzący
39  2,29|        twoją głowę ma chodzić? - przerwał ze zdziwieniem Zbyszko.~-
40  2,29|     króla polskiego do Płocka? - przerwał ksiądz Kaleb.~- Tak jest.
41  2,30|      honor... zaprzeczyć i...~Tu przerwał i począł patrzeć w oczy
42  2,31|         czas...~Dalsze jej słowa przerwał znowu huk trąb i kotłów
43  2,34|       wszyscy gadali to samo.~Tu przerwał pan z Maszkowic, wstał,
44  2,43| życzliwości - nigdy, nigdy!... I przerwał, bo się mu poczęła broda
45  2,49|          Daj mi go Bóg spotkać - przerwał Maćko - bo ja osobną mam