Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |      Krakowa poczęli wołać:~- Na miły Bóg! toż tu przed królową
 2  1,4 |          Prawda, jak mi jest Bóg miły - rzekła księżna. - Ale
 3  1,4 |         i rzekł:~- O, jak mi Bóg miły, a to co?~- Co takiego?~-
 4  1,4 |            Precz z toporem! - na miły Bóg! precz z toporem - mówię -
 5  1,6 |        Znów zapadło milczenie.~- Miły Jezu - rzekł wreszcie Zbyszko -
 6  1,7 |       byś sprzęt po nich wziął - miły Boże!~- Co to trzech! -
 7  1,8 |  przyszła mu w pomoc. Bardzo jej miły był Zbyszko i miło jej było
 8  1,10|      Maćko. - Ale rad was widzę. Miły Boże, to jakbym już był
 9  1,10|       Lecz Zych zawołał nagle:~- Miły Jezu! dyć to chyba Jagienka!
10  1,14|             Cichaj!~- Jak mi Bóg miły, takem już szedł.~- Cichaj!...~
11  1,15|         Chwalebny to jest i Bogu miły uczynek nieprzyjaciół naszego
12  1,17|        stało! - odrzekł Maćko. - Miły Jezu! piechtą bym poszedł
13  1,18|          jeszcze...~- Jak mi Bóg miły, prawda!... Już mu tamta
14  1,18|       miał większy.~- Jak mi Bóg miły, tak nie wiem, czy więcej
15  1,18|      Opat uczyni, co ja zechcę.~"Miły Boże! - pomyślał Maćko -
16  1,19|          że nie co do jednej. Na miły Bóg, chcesz-li ode mnie
17  1,19|      pióropuszem.~- Krzyżacy, na miły Bóg! - rzekł Zbyszko.~I
18  1,19|    Zbyszko.~- Bo i nie ma czego. Miły Boże, to wyście ów Zbyszko,
19  1,20|          i rzekła:~- Służże nam, miły służko, a bogdaj nie tylko
20  1,25|          musi jutro jechać!... O miły Jezu! niechby żeniata jechała -
21  1,25|       wreszcie księżna rzekła:~- Miły Jezu! ma-li tak być po ślubie,
22  1,27| kożuszynie.~- Prawda, jak mi Bóg miły!~I wnet oczy poczęły jej
23  1,28|      rzekła:~- Ocknijcie się, na miły Bóg! Nie było-li z wami
24  1,30|          mną - nie mówię! Ale na miły Bóg! nie mieli... Wojowałem
25  1,30|         Bergowa na Danusię.~- Na miły Bóg! - zawołał Zbyszko -
26  1,31|         mnie dawnej siły...~- Na miły Bóg! - zawołał Zbyszko -
27  1,31|       Danusi radziej mówicie. Na miły Bóg!~- Wróci Danuśka, wróci -
28  2,3 |          niego w zdumieniu:~- Na miły Bóg! - rzekł - czegóż ty
29  2,8 |         nie wiesz o niczym?~- Na miły Bóg! cóż się stało?~- Ba,
30  2,8 |   dopytać.~- Co się stało?... na miły Bóg! - poczęła wołać od
31  2,9 |        wracam? Z Brzozowej.~- Na miły Bóg! Co też mówicie?~-Prawdę,
32  2,10| zachowanie.~- Prawda, jak mi Bóg miły! - zawołał Maćko. – Wszyscy
33  2,11|          dni temu wyjechał.~- Na miły Bóg! skąd przybył i dokąd
34  2,11|          gdzie teraz wojna.~- Na miły Bóg, powiadajcie, ojcze,
35  2,13|      jużci sama nie wróci".~- Na miły Bóg! cóż się stało? Znalazła
36  2,14|      mimowolnej goryczy:~- A mój miły! nie prośże mnie o to, bo
37  2,17|          tej pory pokochał. Hej, miły Boże! srogie mi pisma dali,
38  2,23|    radość nie zabiła. Jak mi Bóg miły, nie ma nic lepszego do
39  2,23|             Słusznie, jak mi Bóg miły: ledwie chudziątko zipie -
40  2,24|          mur rozbili - hej!~- Na miły Bóg! - zawołał Zbyszko.~
41  2,26|         czy nie byłby to godny a miły Bogu uczynek zgładzić go?
42  2,31|        mi, miłościwa pani...~- O miły Jezu! Nie mówcie, bo płakania
43  2,32|         Wilnie posadzić. Ależ na miły Bóg! wżdy to Jagiełłowe
44  2,42|        cierpię was!~- Jak mi Bóg miły, tak prawdę mówię - rzekł,
45  2,48|        Nie frasuj się ty o mnie, miły Zbyszku, bo kasztel jest