Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         jego towarzysz lub może giermek, bo przybrany także po podróżnemu,
 2  1,19|         Ale jeśli, jako mi wasz giermek powiedział, jedziecie do
 3  1,19|   dlatego żem przemarzł, a twój giermek, panie, nie chciał mi dać
 4  1,19|   pruskich, pewnie by już teraz giermek musiał na was rzemienie
 5  1,23|      rzekł:~- Poznaję go: to ów giermek, który tura toporem zabił.
 6  1,23|      słabym głosem Danveld - że giermek zamordował de Fourcy'ego.~-
 7  1,24|  dworzanie, którzy widzieli, że giermek wyjechał bez broni. Jeden
 8  1,25|   miłość nie pojedzie? - spytał giermek.~- Jeśli wyzdrowieję, to
 9  1,25|        Do Zbyszka wszedł Czech, giermek, dowiedzieć się o zdrowie
10  1,26|     pojadą do Ciechanowa. Wiemy giermek zatroskał się nieco, zwłaszcza
11  1,26|      Więc ucieszył się poczciwy giermek, bo chociaż miłował Jagienkę,
12  1,27|       jako szlachetnie urodzony giermek znajdował się z nim na sali,
13  1,27|        go jak śmierci – odrzekł giermek.~Po chwili zaś zapytał:~-
14  1,28|    dotąd dlatego, że Danveldowi giermek tego oto młodego rycerza
15  2,1 |    Tymczasem naprzód ukazał się giermek, za nim znana wszystkim
16  2,4 |  sławniejszych braci w Zakonie. Giermek van Krist rozpowiadał, może
17  2,5 |         nóg nie mniej, niż jego giermek górował nad van Kristem,
18  2,5 |         był zupełnie pewien, że giermek Zbyszków nie rzuci się na
19  2,6 |     każdym rycerzu jest przecie giermek.~- Nie - odrzekł Zbyszko. -
20  2,6 |      nikogo - odrzekł stanowczo giermek.~- Mógł jej opat rozkazać.~-
21  2,6 |        nim do łożnicy wstąpisz.~Giermek przywiązał się był jednak
22  2,8 |        poczuję. Nic jeszcze ten giermek, bo sam mówisz, żeś nie
23  2,8 | milczenia.~- Roztropny z ciebie giermek - rzekł wreszcie Maćko. -
24  2,8 |        urwała się na czas, lecz giermek rad był z siebie i z tego,
25  2,10|           A co mi tam - odrzekł giermek - powiada, że człowiek i
26  2,10|    służył jej tak, jak rycerski giermek obowiązany był służyć szlachciance.
27  2,12|        i na dziedziniec wjechał giermek Hlawa z drugim pocztowym
28  2,12|         tu ostać - odpowiedział giermek.~ ~
29  2,13|    rozpłakała się serdecznie. A giermek pochylił się znów do jej
30  2,14|            Przyjechał Zbyszkowy giermek ze Szczytna - ozwała się
31  2,14|         uczyniła to w myśli, iż giermek tej siły i sprawności zawsze
32  2,16|    kramie. Tam to znalazł wiemy giermek Zbyszka, a przy nim i Maćka,
33  2,16|        tylko był - odpowiedział giermek. - Mogła siedzieć w Zgorzelicach
34  2,17|      napatrzyłem - odpowiedział giermek - alem nie bardzo rad z
35  2,18|          Nasza prawa krew!~Lecz giermek Hlawa uradowany był w duszy
36  2,21|        bo wraz ruszamy w drogę.~Giermek, który nie miał nigdy zwyczaju
37  2,23|    spoczniecie, panie? - spytał giermek.~- Sen ucieka mi z powiek -
38  2,25|     nogi, opędzać się nie mógł. Giermek nie zadawał mu wprawdzie
39  2,30|      mnie w gospodzie.~- To mój giermek jest tu w Płocku? a co on
40  2,30|       chwila milczenia.~- Mówił giermek - rzekł wreszcie Tolima -
41  2,30|    byliby rycerz Maćko ani wasz giermek pana poznali. Miłował ci
42  2,30| pierwszy raz.~- Jakże - odrzekł giermek - są oboje, mają oni niemało
43  2,34|       może dobyć - odpowiedział giermek.~I na tym skończyła się
44  2,39|         strzemieniu, a tuż obok giermek z Sieciechówną. On zwracał
45  2,49|      Maćka, rzekł:~- Dawny wasz giermek, Głowacz, powiedział mi,