Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |          widmo przepowiada również wojnę lub inne nieszczęścia, przeto
 2  1,3 |      począł się modlić:~Daj, Jezu, wojnę z Krzyżaki i z Niemcami,
 3  1,3 |          nas młodzi rycerze na oną wojnę, ale starsi i rozważniejsi
 4  1,4 | rozwydrzyło mi się chłopisko przez wojnę, ale lepiej niech do Niemca
 5  1,4 |     Jarząbkowa - nie chadzaj że na wojnę, bo szkoda by była, żeby
 6  1,5 |           na duszy, odpust za taką wojnę pewny i zbawienie pewne.~-
 7  1,5 |            takie słowa zapowiadają wojnę. Ale rozumiał je i Kuno
 8  1,6 |         razie przepowiadano rychłą wojnę z Zakonem. Wiadomo było,
 9  1,6 |      służby. Przegra-li inszy król wojnę, to już po nim, a w kniaziu
10  1,12|        świecie nie ma. Tobie by na wojnę chodzić!~Ona zaś spojrzała
11  1,14|      śmierć.~- Bo tatulo, jadąc na wojnę, powiedzieli im tak: "Jeśli
12  1,14|           że mogą przezpiecznie na wojnę iść.~I tak mówiąc, poczęła
13  1,19|       hełmów i innych przyborów na wojnę. Więc Zbyszko, choć o tym
14  1,26|            a Krzyżacy, przewidując wojnę z królem polskim, sami szukali
15  2,2 |        narodowi".~- Daj Bóg takową wojnę i spotkanie z nimi! - rzekł
16  2,3 |          gdyby Krzyżacy rozpoczęli wojnę z nim lub z Ziemowitem płockim,
17  2,6 |         jakoże mi bez pozwoleństwa wojnę wszczynać?~- Kto by wojnę
18  2,6 |          wojnę wszczynać?~- Kto by wojnę bez pozwoleństwa wszczął,
19  2,6 |           serca srogie i łakome na wojnę, a do Juranda przywiązane.
20  2,6 |          się do Malborga, i nie na wojnę, lecz na skargę. Dzielił
21  2,9 |          rychło w drogę czas.~- Na wojnę zaś alibo do jakowegoś świętego
22  2,11|      opuścił Malborg i udał się na wojnę, to nie ma co szukać w Malborgu
23  2,11|     komtura już nie zastali, bo na wojnę z Witoldem ku wschodnim
24  2,13|          kazali. Chciało mi się na wojnę, ale jak rozkaz, to rozkaz.
25  2,14|    przykład ty sobie pojedziesz na wojnę, równie jak pojechali Zbyszko
26  2,14|     Szczytna wybierało się stąd na wojnę z własnej woli dwóch dobrych
27  2,14|          ona rzekła:~- Wstań. A na wojnę niech cię Sieciechówna przepasze
28  2,14|         niej i rzekł:~- Wiecie! Na wojnę jadę, może i legnę. Nie
29  2,18|     wczesnych lat życia tak dobrze wojnę rozumiał, więc uśmiechnął
30  2,23|         którym szedłeś w pochód na wojnę -rzekł - zali Bogu i Chrystusowi
31  2,29|     Witoldowi, jeśli ów otwartą im wojnę o Żmujdź wypowie. Ha! chytrzy
32  2,32|          sam Zakon wypowie królowi wojnę?~- Ej, nie! - odpowiedział
33  2,33|           jedwabie, aksamity, a na wojnę w niezłomne zbroje, kowane
34  2,38|           bym z panem Zbyszkiem na wojnę iść, bośmy już razem trocha
35  2,42|        wiele, nie wierzył w bliską wojnę i tak nieraz o tym mówił
36  2,42|          Ba! a jeśli król pierwszy wojnę wypowie? - pytali sąsiedzi.
37  2,42|            nie przystoi pierwszemu wojnę wypowiadać i krześcijańską
38  2,42|     milczenia.~- To po cóżeś na tę wojnę chodził? - zapytał wreszcie
39  2,43|        stawali, gdy wici wyszły na wojnę, z dwudziestu czterema albo
40  2,45|           siły do czasu i odkładać wojnę z odwiecznym wrogiem na
41  2,48|           byś mnie nie wziął na tę wojnę!~- Jaguś! - zawołał Zbyszko,
42  2,49|      oświadczył jej, że do Azji na wojnę z żalu pojadę i już nigdy
43  2,49|            przyczyny musieli na tę wojnę przyciągnąć. Ale zachodniemu
44  2,50|           Tych wielu stanęło na tę wojnę, bo i cała czterdziesta