Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |          stai za nieznanym mężem ujrzał kilkunastu konnych żołnierzy,
 2  1,4 |        opończę z czarnym krzyżem ujrzał, zaraz jakowyś głos zawołał
 3  1,5 |        drugiej różaniec. Zbyszko ujrzał liliową twarz, niebieskie
 4  1,5 |          królowej chciał zabić - ujrzał przed sobą całe zastępy
 5  1,5 |          ich się modlił, a potem ujrzał nagle taki czub przed sobą,
 6  1,6 |     wszystko dla niego. Na rynku ujrzał wreszcie z daleka pomost
 7  1,8 |       mroczna. Po chwili dopiero ujrzał jasną główkę dziewczyny
 8  1,8 | zaciekawiony wzrok ku Jurandowi, ujrzał przed sobą męża postawy
 9  1,10|           Jakoż po pewnym czasie ujrzał w pomroce kilkunastu konnych.
10  1,10|          cwał podjezdka, Zbyszko ujrzał najdziwniejsze w świecie
11  1,12|       przy ich migotliwym blasku ujrzał Zbyszko białe czoło, ciemne
12  1,14|        na pniu poniżej Jagienki, ujrzał nagle, jak łokcie jej poruszyły
13  1,16|        komin szczypek sosnowych, ujrzał w kącie za łagwiami piwa
14  1,18|           zwłaszcza że po chwili ujrzał rzecz nową. Oto Wilk z Brzozowej,
15  1,19|          na pół stajania za sobą ujrzał okazały poczet, na którego
16  1,20|       gdy wjechawszy w Mazowsze, ujrzał kościoły po miastach, krzyże
17  1,21|          że łowy chybiły. Aż oto ujrzał przed sobą całe stada lekkonogich
18  1,21|         wzrokiem po pobojowisku: ujrzał płowe cielsko tura, które
19  1,21|  wydawało się potwornie wielkie, ujrzał łamiącą ręce nad Zbyszkiem
20  1,25|   obfitym, ale nierównym świetle ujrzał Zbyszko Danusię, bladą nieco
21  1,25|         cię pierwszy raz Zbyszko ujrzał!~- Hej! pamiętam - i do
22  1,32|      widowiskiem. Kto go dawniej ujrzał przed sobą, ujrzał śmierć,
23  1,32|       dawniej ujrzał przed sobą, ujrzał śmierć, a teraz można było
24  2,7 |      mocnym blasku jej płomienia ujrzał leżącego na słomie Juranda.
25  2,7 |          lecz w tej samej chwili ujrzał, iż ktoś leży w pobliżu
26  2,9 |   pochodnie, przy których blasku ujrzał Maćko Jaśka, Czecha Hlawę
27  2,10|          tego wieczora, w którym ujrzał jej mokre od łez policzki
28  2,11|      właśnie księżna Aleksandra, ujrzał zgiętego w dworskiej, układnej
29  2,13|        Usłyszał katowe dychanie, ujrzał świecące ślepia i zląkł
30  2,22|          posiłku, oświadczył, iż ujrzał chłopa, bartodzieja z leziwem,
31  2,22|           to ja! Zbyszko!~A wtem ujrzał w mroku i jej oczy, szeroko
32  2,26|      głos. A on obejrzał się - i ujrzał śmierć. Sama kształtu kościotrupa,
33  2,30|    dawnych znajomych krakowskich ujrzał Krzona z Kozichgłów. Lisa
34  2,30| zdumienia.~Bo oto tuż za księżną ujrzał rzeczywiście znajomą postać
35  2,31|          Młodzian odwrócił się i ujrzał przed sobą Jagienkę. Zajęty
36  2,31|   poczwarę, cóżem, jak mniemasz, ujrzał? Oto wielki wór słomy na
37  2,50|      król polski i chrześcijanin ujrzał płonące sioła, zgliszcza,
38  2,51|         strasznym uczuciem. Może ujrzał oczyma duszy stosy trupów
39  2,51|     Kun-ca Adelsbacha. Kunc, gdy ujrzał przed sobą wielkoluda z
40  2,51|         od dawania rozkazów, gdy ujrzał wreszcie, że już wszystkie
41  2,52|         strasznym uczuciem. Może ujrzał oczyma duszy stosy trupów
42  2,52|     Kun-ca Adelsbacha. Kunc, gdy ujrzał przed sobą wielkoluda z
43  2,52|         od dawania rozkazów, gdy ujrzał wreszcie, że już wszystkie