Tom,    Rozdzial

 1  1,25|         nieznany, nie zaś stary Tolima, który tarczę za Jurandem
 2  1,25|     jednak odpowiedział jej, że Tolima w bitce ostatniej z Niemcami
 3  1,31|     znajduje...~Usłyszawszy to, Tolima zdumiał się bardzo i począł
 4  1,31|      śmierci służył. Słyszałeś?~Tolima podniósł ręce do uszu i
 5  2,6 |    gotowość wojenną, gdyż stary Tolima spodziewał się, że albo
 6  2,11|       ziemi spychowskiej. Stary Tolima trzymał widocznie tam wszystko
 7  2,11|         W gródku przyjęli gości Tolima i ksiądz Kaleb. Wieść, że
 8  2,11|      wróci, moje tu będą rządy.~Tolima schylił swą siwą głowę,
 9  2,11|         dłońmi po udach, Maćko.~Tolima zaś otoczył dłonią i drugie
10  2,12|         tej chwili wszedł stary Tolima, a za nim załoga gródka,
11  2,12|   rządów, pójdziem i teraz, pod Tolimą alibo i bez niego. Już my
12  2,12|       tylko ksiądz Kaleb, stary Tolima, a z nimi Jagienka z Sieciechówną,
13  2,13|        strzec? Ustrzeże i stary Tolima, a tam Zbyszkowi byście
14  2,14|        Sieciechówną i ze starym Tolimą. Miejscowy klecha, który
15  2,14|      odpowiedział zaraz Czech i Tolima. Wszyscy poklękali, bo zrozumieli,
16  2,14|       bo i bagno broni, i stary Tolima, jeno ciężko tu będzie siedzieć
17  2,14|       dobrych pachołków, którym Tolima wzbronić tego nie może,
18  2,14|        tym ksiądz Kaleb i stary Tolima, którzy zeszli umyślnie,
19  2,25|        rękoma i wszyscy razem z Tolimą udali się do starca.~W pierwszej
20  2,25|     sobą robić.~Na koniec stary Tolima, prawa Jurandowa przez całe
21  2,25|    Jagienka, Czech, nawet stary Tolima i wszyscy pachołkowie zatrzymali
22  2,25|        pierwszy szemrać, za nim Tolima, za tymi pachołkowie. Tylko
23  2,25| wszystkich obecnych, gdyż stary Tolima o zatwardziałej w ustawicznych
24  2,26| spychowskiej granicy: Zygfryd i Tolima. Ten ostatni odprowadzał
25  2,26|    strzemię trącało o strzemię. Tolima, przywykły od całych lat
26  2,26|   zakopię!" Tak mówił do siebie Tolima i spoglądając łakomie na
27  2,28|     chce iść do Danusi. Wówczas Tolima ze Zbyszkiem chwycili go
28  2,28|         kim rozmawiał. Ksiądz i Tolima rozumieli, że ze zbawioną
29  2,29|        ich znam - odrzekł stary Tolima. - Wzdyć umieją oni łupić
30  2,29|       Tym bardziej powinien był Tolima do Płocka jechać.~- Tak
31  2,29|    postawi teraz świadków, jako Tolima sam to mówił.~- A stryj
32  2,30|     pieniądze zostały schowane. Tolima skorzystał ze sposobności
33  2,30|        giermek - rzekł wreszcie Tolima - iże się do was wybiera,
34  2,30|        nieprawdopodobną nowinę.~Tolima jednak nie umiał mu nic
35  2,30|       chrześcijańską.~- A mówił Tolima, że miałeś do mnie jechać,
36  2,36|    zabawił dopóty, dopóki stary Tolima nie przyszedł szukać go
37  2,36|        Zgorzelic - odpowiedział Tolima. Młody rycerz nie rzekł
38  2,38|      jeno gotowy grosz. Może by Tolima?... Stary on jest i więcej
39  2,38|        ksiądz Kaleb - obu nam z Tolimą ziemia się patrzy, ale ta,
40  2,38|   Tolimy:~- Prawda, stary?~Więc Tolima ogarnął dłonią spiczaste
41  2,38|    zostawać, tobym tu został... Tolima mi przyjaciel i on mnie
42  2,39|        Jagienka, Maćko, ksiądz, Tolima oraz Czech ze swą niewiastą
43  2,39|       wozy ksiądz Kaleb i stary Tolima, bo, prawdę rzekłszy, Maćko