Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |          zjeżdżają, chcąc przez to panu naszemu cześć albo hołd
 2  1,2 |        tego oto bratanka, Zbyszka, panu Spytkowi z Melsztyna oddam,
 3  1,6 |        nawet nie przyjdzie staremu panu z Tęczyna do głowy.~Toteż
 4  1,6 |          nie chciał sprzeciwić się panu i pasowanemu rycerzowi,
 5  1,11|          Księża krzyczą, pomstują! Panu Jezusowi przecie przez trochę
 6  1,13|      wygoloną.~- A żebyście samemu Panu Jezusowi ślubowali.~- Pewnie,
 7  1,15|          Zbyszko - jak człowiek co Panu Jezusowi w duszy obiecał,
 8  1,19|          usłużny i okazywał nowemu panu pewne przywiązanie. Nadto
 9  1,20|          powtórzył słowa Zbyszkowe panu de Lorche.~- Mówili o tym
10  1,20|          wilczych i niedźwiedzich. Panu de Lorche wydało się, że
11  1,20|   krzyżacki ze Szczytna zwrócił ku panu de Lorche swą koźlą, złą
12  1,23|            Teraz jednak wydało się panu de Fourcy, że Hugo de Danveld
13  1,23|           Wszyscyśmy grzeszni, ale Panu naszemu służymy - odrzekł
14  1,23|         Nie przez haniebne uczynki Panu się służy - chyba że nie
15  1,23|     krzypota go popuści.~- Powiedz panu swemu, że rycerze zakonni
16  1,23|           dalej:~- Obiecałem twemu panu balsam gojący, więc źle
17  1,25|          przecie i on księciu jako panu swojemu powinien. Wreszcie
18  1,30|              To możemy jeno samemu panu powiedzieć. Jurand miał
19  2,5 |       miejscowi wojownicy, gdy zaś panu de Lorche przetłumaczono
20  2,5 |       posłuchać.~- Bóg daj zdrowie panu de Lorche - rzekł Zbyszko -
21  2,6 |           swoje słowa po niemiecku panu de Lorche, który rzekł:~-
22  2,6 |  poprowadzi ich na ratunek staremu panu. Straże czuwały wszędy,
23  2,6 |      poprowadzi na ratunek staremu panu, i radowali się, albowiem
24  2,6 |       uciecha - rzekł - to staremu panu z Bogdańca! I umiałby też
25  2,8 |      głęboko.~- Chwała Chrystusowi Panu! - rzekł. - Gdzie zaś jest?~-
26  2,8 |         myślał, że Sakramenta będą panu dawać... Może to było wtedy...
27  2,8 |     chciałem rzec, jakom i staremu panu z Bog-~dańca mówił, że tamta
28  2,11|         dziecko i wyparli się, a o panu ze Spy chowa powiedzą, że
29  2,11|          głowy ich rzucić pod nogi panu, ale okiełznał tę ich chęć
30  2,18|          jedną myśl, którą młodemu panu powiem.~- Choćbyś miał i
31  2,22| którycheśmy w Krakowie widzieli? A panu Powale z Taczewa dałbyś
32  2,22|           z Taczewa dałbyś rady? a panu Paszkowi Złodziejowi z Biskupic,
33  2,22|            był nieść pomoc młodemu panu.~Ów zaś skinął głową, że
34  2,23|       uronię i dopiero w Spychowie panu Jurandowi z worka go wytrząsnę.~-
35  2,25|          mordo, abym cię żywięcego panu na Spy-chowie mógł dowieźć!"
36  2,25|   powiedzieć - myślał - że staremu panu z Bogdańca z opiekuństwa
37  2,30|       rzekł:~- Opowiem to królowi, panu naszemu! Ma on i tak upomnieć
38  2,30|           przy drobnym i szczupłym panu de Lorche wyglądał jak góra,
39  2,31|          bardzo pójść pokłonić się panu, ale nie mógł do niego dostąpić.
40  2,31|            święta?~- Powiedz twemu panu - odpowiedział z pewną niecierpliwością
41  2,31|           smutku i strapieniu...~- Panu Powale już takie rzeczy
42  2,31|         księż-nie, ale najbardziej panu naszemu miłościwemu, którego
43  2,49|        odrzekł de Lorche - ale jam panu memu, księciu Januszowi,