Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |            wy. Krzyżacy, już się i dzieci boicie?~My, Krzyżacy, nie
 2  1,6 |          jednak wypadki, w których dzieci urodzone na wpół martwe
 3  1,6 | chorągwiami. Odbyła się i procesja dzieci, sądzono bowiem, że niewinne
 4  1,6 |           opętanych, kaleki, chore dzieci - i raz w raz w środku świątyni
 5  1,6 |            nie zginął. Dopiero jak dzieci napłodzisz, możesz Lichtensteina
 6  1,6 |          cechowych. Żaki i w ogóle dzieci, wypychane w tył, krążyły
 7  1,6 |           te krzyżowe wilki, jeśli dzieci gwoli im będą tu wytracać!
 8  1,6 |         tysiące kobiet, mężczyzn i dzieci, krzycząc wniebogłosy, śpiewając,
 9  1,19|         murów, jako w rynku mężów, dzieci i niewiasty ścinali mieczami
10  1,19|   grzywnami na wojenną wyprawę dla dzieci. Raz nocował Zbyszko u możnego
11  1,20|        niewiastą, mającą sześcioro dzieci, wzburzyła się tym bardziej
12  1,22|        mordowali mężów, niewiast i dzieci? A gdym się skarżył mistrzowi,
13  1,22|           nic... Wydusił Witoldowi dzieci - i nic mu!... Zaprawdę,
14  1,23|           piśniesz -to wspomnij na dzieci Witolda..."~- A później?~-
15  1,23|      Wszakże już grozili jej losem dzieci Witoldowych na wypadek,
16  1,25|         dwoje cudnych i niewinnych dzieci. Pan de Lorche klęknął po
17  1,30|          nazwisko kata Witoldowych dzieci, zbladł jak płótno; po chwili
18  1,30|           umarła, jako i Witoldowe dzieci pomarły". Wybierajcie!~-
19  1,32|     chciałoby się jeszcze na oboje dzieci pojrzeć, ale po sprawiedliwości,
20  2,3 |            a nie które z rodzonych dzieci waszych miłości było porwane
21  2,5 |           się coraz głośniej, gdyż dzieci poczęły tu i ówdzie płakać
22  2,8 |        niemniej o ród, o Zbyszkowe dzieci. "Jeśli Danuśka wpadnie
23  2,9 |           żywo Maćko - wszelako na dzieci ręki nie podniosą. Tfu!
24  2,9 |         chyba Krzyżak uczyni.~- Na dzieci ręki nie podniosą, ale w
25  2,11|            między nimi niewiasty i dzieci, wszystko czarne od smolistego
26  2,11|           krew starców, niewiast i dzieci spłynęła po nożach zdobywców.
27  2,11|        popalili grody i zamki, ba! dzieci w kolebkach rzezali, ale
28  2,14|             ale za to zabierali im dzieci do Prus, a niewiasty sromocili
29  2,14|     ptaszyna polna śpiewające! Bóg dzieci miłuje i nad męką ludzką
30  2,15|        robót nocnych przy zamkach, dzieci nam jako zakładników uwieźli,
31  2,17|       patrzą smutne i pokrzywdzone dzieci. Na krańcach obozowiska
32  2,18|      Krzyżaka. A księcia Witoldowe dzieci?~- Prawda jest, że wilcze
33  2,24|         jakie mają głęboko uśpione dzieci. Topniało w nim wówczas
34  2,30|          nadgraniczni, a zwłaszcza dzieci bogatych ludzi, które porywano
35  2,30|            topią rybaków, chwytają dzieci jako wilcy. Cóż by to było,
36  2,32|           się większość niewiast i dzieci, pojmanych wśród nocnych
37  2,36|        księstwo razem z ośmiorgiem dzieci pojechali w odwiedziny do
38  2,40|       jeśli nie on, to jego żona i dzieci.~I spojrzał z okrutną zuchwałością
39  2,48|         pierwszej chwili wszystkie dzieci przed Zbyszka i sama poczęła
40  2,48|            Więc ukazawszy gromadkę dzieci, tak dalej mówiła wzruszonym,
41  2,49|    pobłogosławił nam w kościele.~- Dzieci zaś macie? - zapytał Zbyszko.~-
42  2,51|        Boga w wiecu,~Domieściż twe dzieci,~Gdzie królują anieli!~Tam
43  2,52|        Boga w wiecu,~Domieściż twe dzieci,~Gdzie królują anieli!~Tam