Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |       nieraz już trafiało mu się potykać z konia i piechtą, kopią
 2  1,2 |  niecudnie mi już z Niemcami się potykać, bo i ich, i sposoby na
 3  1,4 |         rycerzy mogło się z nimi potykać nie bez nadziei zwycięstwa.
 4  1,4 |    komtur w ogrodzieńcu samowtór potykać, to i ja mu stanę.~- Wielkiego
 5  1,7 |          się ze mną Lichtenstein potykać.~- To potem do Malborga
 6  1,10|         Mieli się nawet rok temu potykać konno na kopie i na długie
 7  1,13|         świętym wadzić alibo się potykać... Są Kosma i Damian, też
 8  1,16|        się naraz z obydwoma miał potykać. A co do Jurandówny, o której
 9  1,16|         też nieraz zdarzy mu się potykać, bo od tego ślachcic. Tu
10  1,18|         chciał się niedawno opat potykać, skoczył teraz do jego strzemienia,
11  1,19|          jest panią jego serca i potykać się o nią powinien. Ale
12  1,19|      drogę pilną, nie chciał się potykać, a Czech kuszę naciągał.
13  1,19|         Nużby się chcieli ze mną potykać?~- Tedy musielibyście się
14  1,19|  musielibyście się wpierw ze mną potykać, bo pókim żyw, nie będzie
15  1,20|        wiedzy księcia i komturów potykać nie będą, w razie zaś oporu
16  1,20|        okazałe uroczystości, aby potykać się właśnie wobec dworu,
17  1,20|        byle kim przyjdzie mu się potykać.~Jechali więc dalej w pozornej
18  1,22|          w pojedynczej walce się potykać, chyba za osobnym mistrza
19  1,25|      uroczyście, jako gotów jest potykać się pieszo lub konno z każdym
20  1,26|         na ostre z tymi mnichami potykać. Pewnikiem wystąpią oni
21  1,32|       Danusię, wolałby sam jeden potykać się ze wszystkimi siłami
22  2,5 |         Łacniej mi bić Niemców i potykać się we zbroi niż sierocie
23  2,8 |    jechać, bo tam łatwiej by się potykać zdarzyło. Ale mi kazał.
24  2,9 |     nieraz ludziom wadzić, ba! i potykać, ale somsiedzki mir nade
25  2,11| Uczyniłem tak, bom mu ślubował i potykać się z nim muszę, a nijak
26  2,11|          się był z samym Zawiszą potykać — a teraz iście kościotrup.~-
27  2,21|       nic mu to - i ze stoma się potykać. Trzy razy się tak zwracał,
28  2,22|    wiedząc, czy nie przyjdzie mu potykać się na ostre, olbrzymi Niemiec
29  2,27|        jak się wyzywa rycerza, i potykać się z nią do ostatniego
30  2,29|          się w szrankach u niego potykać, a prócz tego słyszałem,
31  2,29|          z królewskimi rycerzami potykać. Na Boga! toż ma przyjechać
32  2,30|   uściśnięcia waszej dłoni, a to potykać się z wami w szrankach albo
33  2,31|     chciał ojej piękność i cnotę potykać.~- Nie czyń tego - rzekł
34  2,32|      może z Polakami w szrankach potykać.~Ale nie było i tego. Chcieli
35  2,39|         trzeba się będzie z nimi potykać, ale o to nie dbał, równie
36  2,40|           to wiesz przecie, że i potykać mi się nie nowina, zarówno
37  2,40|      myślę, że nie przygodzi się potykać, bo póki królowa żyła, to
38  2,45|   krakowskimi rycerzami mógł się potykać i że sam niezwyciężony Zawisza
39  2,47|        się przyjdzie w szrankach potykać". Na odjezdnym zapowiedział,
40  2,47|        chcąc się z nimi po kolei potykać, ale mistrz po wielkich
41  2,48|        bić, jak mają zwyczaj się potykać, w czym od Polaków wyżsi,
42  2,49|         urząd nie pozwala mu się potykać. No, teraz chyba pozwoli.~