Tom,    Rozdzial

1001  2,47|              ni Paszkowi, ale jeśli go wobec samego mistrza, wszystkich
1002  2,47|             Jezus łaski umknął, bom go w Malborgu nie zastał. Powiedzieli,
1003  2,47|             i praw był, bo dawno by go już na świecie nie było.
1004  2,47|           samo!~Lecz Zbyszko począł go pocieszać.~- Mnie też znacie,
1005  2,47|           całym świecie - i pozwali go też, a żaden nie sprawił
1006  2,47|            konia. Bóg mi pomógł, że go kopią zmacałem, ale potem
1007  2,47|          już często przychodzą. Raz go zamroczyło i przy mnie.
1008  2,48|          Gdy zaś w Krześni otoczyła go jak zwykle ciekawa nowin
1009  2,48|             wielki, iż Maćko musiał go hamować, bo chcieli zaraz
1010  2,48|           należeć. Ale zaprosili ci go Krzyżacy do Malborga, spoili
1011  2,48|          znali Witolda, starali się go sobie zjednać darami i pochlebstwy
1012  2,48|           dla Krzyżaków". I błagali go o rozjemstwo w sprawie o
1013  2,48|             zwierzchnika, tym samym go obrazi - i dobre ich stosunki
1014  2,48|            wielkiego księcia, znali go nie dość jeszcze, albowiem
1015  2,48|          nieznany człowiek, osadził go przed bramą, cisnął coś
1016  2,48|          męża, wstała i ucałowawszy go w rękę, rzekła:~- Nie frasuj
1017  2,49|            rycerstwo polskie wzięło go niemal w mgnieniu oka, z
1018  2,49|           trwał długo, gdyż zgasiła go krótko wprawdzie trwająca,
1019  2,49|        będąc pewien, czy nie spotka go nagana albo nawet i kara,
1020  2,49|           bić nieprzyjaciela, gdzie go napotka. Więc wysłuchawszy
1021  2,49|          stryj wiedzą też.~- Daj mi go Bóg spotkać - przerwał Maćko -
1022  2,49|             Ba! Przecie pozywaliśmy go i my - odpowiedział Powała -
1023  2,49|                Tego on będzie, komu go Bóg przeznaczy. Lecz Zbyszko
1024  2,49|         Zbyszko - tyś tu? I chwycił go w objęcia, gdyż wdzięczne
1025  2,49|           się do Zbyszka, pocałował go w rękę i rzekł:~- Pokłon
1026  2,49|            odparł de Lorche - a jam go nie brał. Nie. Jam między
1027  2,49|      chorągwi mazowieckich, musieli go cały wzdłuż przejechać.~-
1028  2,49|             tę radę, chociaż byłbym go za nią pozwał na udeptaną
1029  2,50|         króla popatrzeć. I widziano go, jak szedł w szarej obozowej
1030  2,50|         wówczas gdy Zbyszko widział go po raz pierwszy w Krakowie.
1031  2,50|     zgliszcza, krew i łzy, ogarnęła go bojaźń gniewu Bożego, zwłaszcza
1032  2,50|            płaszczach nosi i bronią go tak wielkie i święte relikwie,
1033  2,51|         wszelkiej wojennej przygody go osłaniać. Zaś bezpośrednio
1034  2,51|          ksiądz podkanclerzy począł go żegnać krzyżem, spoważniał
1035  2,51|            nieco z wojskiem, aby im go przyczynić.~*~Król zjechał
1036  2,51|            Paszko, nie dosłyszawszy go wśród wrzawy, podniósł się
1037  2,51|         ścianę i co chwila widziano go, jak wznosił się do cięcia
1038  2,51|        sowiej głowy wykutą, chwycił go za ramię, skruszył je i
1039  2,51|      wydarłszy mu brzeszczot, zaraz go nim życia pozbawił. On również
1040  2,51|            spoglądał oczyma. Rzucił go tedy Andrzej giermkom swoim,
1041  2,51|        Lichtensteina, ale nie mogąc go w tłoku dostrzec, upatrywał
1042  2,51|       uciekał w zapamiętaniu, gdzie go niósł niemniej przerażony
1043  2,51|          się do boju.~Nie puszczali go dworzanie, bojąc się o świętą
1044  2,51|           konia i choć król uderzył go włócznią po ręku, nie puścił.
1045  2,51|         spiął ostrogami konia i nim go zdołano zatrzymać, skoczył
1046  2,51|        Niemca z boku i grzmotnąwszy go w łeb, skruszył mu hełm
1047  2,51|             chwili sam król uderzył go ostrzem w odkryte czoło
1048  2,51|           czoło i własną ręką zabić go raczył".~Tak zginął sławny
1049  2,51|          nocą głowy i nie uspokoiła go na zawsze.~Skoczyli rycerze
1050  2,51|          wielkiego mistrza i poznał go po płaszczu, po tarczy i
1051  2,51|            skóry wojowników pokryło go zupełnie.~*~Wemer Tettingen
1052  2,51|           piorunem rażony.~Najechał go wreszcie sam Zawisza Czarny
1053  2,51|           się żywy. Gdybym jednakże go zwyciężył, zyskałbym chwałę
1054  2,51|           komtura uderzył. I rzucił go potem swemu giermkowi, który
1055  2,51|            powróz na szyję, powlókł go jak wołu tam, dokąd spędzano
1056  2,51|          tego los dla Polaków wydał go wreszcie w jego ręce w zaroślach,
1057  2,51|           się między jeńcami, kazał go stawić przed sobą i zdjąwszy
1058  2,51|            że w mgnieniu oka obalił go na ziemię i kolanem brzuch
1059  2,51|     uspokoicielka rycerzy uspokoiła go na zawsze.~*~Bitwa zmieniła
1060  2,51|             chrześcijańskim uczcimy go pogrzebem.~Jakoż zaraz wydał
1061  2,52|         wszelkiej wojennej przygody go osłaniać. Zaś bezpośrednio
1062  2,52|          ksiądz podkanclerzy począł go żegnać krzyżem, spoważniał
1063  2,52|            nieco z wojskiem, aby im go przyczynić.~*~Król zjechał
1064  2,52|            Paszko, nie dosłyszawszy go wśród wrzawy, podniósł się
1065  2,52|         ścianę i co chwila widziano go, jak wznosił się do cięcia
1066  2,52|        sowiej głowy wykutą, chwycił go za ramię, skruszył je i
1067  2,52|      wydarłszy mu brzeszczot, zaraz go nim życia pozbawił. On również
1068  2,52|            spoglądał oczyma. Rzucił go tedy Andrzej giermkom swoim,
1069  2,52|        Lichtensteina, ale nie mogąc go w tłoku dostrzec, upatrywał
1070  2,52|       uciekał w zapamiętaniu, gdzie go niósł niemniej przerażony
1071  2,52|          się do boju.~Nie puszczali go dworzanie, bojąc się o świętą
1072  2,52|           konia i choć król uderzył go włócznią po ręku, nie puścił.
1073  2,52|         spiął ostrogami konia i nim go zdołano zatrzymać, skoczył
1074  2,52|        Niemca z boku i grzmotnąwszy go w łeb, skruszył mu hełm
1075  2,52|             chwili sam król uderzył go ostrzem w odkryte czoło
1076  2,52|           czoło i własną ręką zabić go raczył".~Tak zginął sławny
1077  2,52|          nocą głowy i nie uspokoiła go na zawsze.~Skoczyli rycerze
1078  2,52|          wielkiego mistrza i poznał go po płaszczu, po tarczy i
1079  2,52|            skóry wojowników pokryło go zupełnie.~*~Wemer Tettingen
1080  2,52|           piorunem rażony.~Najechał go wreszcie sam Zawisza Czarny
1081  2,52|           się żywy. Gdybym jednakże go zwyciężył, zyskałbym chwałę
1082  2,52|           komtura uderzył. I rzucił go potem swemu giermkowi, który
1083  2,52|            powróz na szyję, powlókł go jak wołu tam, dokąd spędzano
1084  2,52|          tego los dla Polaków wydał go wreszcie w jego ręce w zaroślach,
1085  2,52|           się między jeńcami, kazał go stawić przed sobą i zdjąwszy
1086  2,52|            że w mgnieniu oka obalił go na ziemię i kolanem brzuch
1087  2,52|     uspokoicielka rycerzy uspokoiła go na zawsze.~*~Bitwa zmieniła
1088  2,52|             chrześcijańskim uczcimy go pogrzebem.~Jakoż zaraz wydał