Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |         się poselstwa i listy, a mimo tego nie można być pewnym
 2  1,5 |           poklękali natychmiast, mimo woli oddając jej cześć jak
 3  1,5 |        kurczyć się, lecz to było mimo woli, gdyż pohamował swą
 4  1,5 |        te słowa, pobladł mocno i mimo woli spojrzał na króla,
 5  1,5 |       wam zapłać.~Czasem jednak, mimo wszystkich pociech, zdejmowała
 6  1,11|         rękę, podniósł ją do ust mimo oporu dziewczyny.~- Czemu
 7  1,12|     rozumiejąc, o co chodzi, i - mimo bólu, który sprawiało mu
 8  1,14|          to w lesie, czy w domu, mimo woli mówił sobie: "Hej!
 9  1,19|         prawie dokuczać. Wówczas mimo woli pomyślał, że Jagienka
10  1,19|          Bóg! - rzekł Zbyszko.~I mimo woli pochylił się w siodle
11  1,22|       bawił między Krzyżaki, aby mimo wszystkiego, co na Mazowszu
12  1,26|   jasłeczkami i z kozą śpiewali, mimo zamieci, kolędy. Na rynku
13  1,26|      zajaśniał przed nimi wesoło mimo zawiei, gdy podjechali bliżej.~
14  1,27|   szatach, które na sobie miała.~Mimo tej słusznej uwagi pojechali
15  1,30|     wypoczynek ludziom i koniom. Mimo woli uczynił to i teraz.
16  1,32|    szubienicy. Jurand przejechał mimo, czyniąc znak krzyża, zbliżył
17  1,32|      rycerza śniegiem.~Ów, jakby mimo woli, ruszył przed siebie
18  2,5 | łopotaniem skrzydeł nad zamkiem. Mimo chłodu ludzie potnieli ze
19  2,5 |     Nadstawiając puklerz, mrużył mimo woli oczy z poczuciem trwogi
20  2,5 |    czasem podnosząc nieco, jakby mimo woli, zakrwawione ostrze.~
21  2,7 |  zakonnych postępków, że i teraz mimo woli myślał, iż mógłby zrzucić
22  2,10|         wszystkie doskonałości i mimo woli myślał, że gdyby diabeł
23  2,15|          Niejeden więc z Mazurów mimo woli macał korda przy boku
24  2,18|       rad był bowiem, że Zbyszko mimo wczesnych lat życia tak
25  2,20|   Głupcze! - krzyknął, chwytając mimo woli za rękojeść mi-zerykordii.~
26  2,20| mniejszym zdumieniem, że Zbyszko mimo listów nie odzyskał Danusi
27  2,25|   Pochwalony Jezus Chrystus!~Ale mimo tych słów twarz jej stała
28  2,25|           oczy jego zwróciły się mimo woli na Juranda, którego
29  2,30|       wymawiał im król Jagiełło. Mimo skarg, które aż o Rzym się
30  2,30|          aż o Rzym się opierały, mimo pogróżek i srogiego wymiaru
31  2,31|         jej wody i wina. Służąc, mimo woli spoglądał kiedy niekiedy
32  2,31|        tuż obok niej i - również mimo woli musiał podziwiać jej
33  2,32|      tego drapieżnego głodu, ale mimo woli, siłą nabytego pędu
34  2,33|         a na pamięć nasunęły się mimo woli dumne słowa, którymi
35  2,48|          królestwa nadeślą.~Lecz mimo tych wszystkich wojennych
36  2,48|         wszelka namowa. Zresztą, mimo siódmego krzyżyka, chłop
37  2,49|       całkiem ramionami, odziani mimo pory letniej w owcze tułuby,
38  2,49|         się Powała. - Ha! to już mimo łez naszego króla nic widać
39  2,51|        Oczy rycerzy zwracały się mimo woli na tę złowrogą, milczącą
40  2,51|         Niejeden też wstrzymywał mimo woli koma, spoglądał przed
41  2,52|        Oczy rycerzy zwracały się mimo woli na tę złowrogą, milczącą
42  2,52|         Niejeden też wstrzymywał mimo woli koma, spoglądał przed