Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         będzie wedle waszych słów, miłościwa pani! Pora tej wdzięcznej
 2  1,2 |          tego - nie frasujcie się, miłościwa pani. Śmierć w bitwie każdemu
 3  1,2 |               Nie uczynię ja tego, miłościwa pani. chyba za dwa albo
 4  1,3 |       prawej ręki, rzekł:~- Witaj, miłościwa pani, w ubogich progach
 5  1,3 |    szanowany. Może go tu niebawem, miłościwa pani, ujrzycie, albowiem
 6  1,3 |     Dlatego miejcie ufność w Bogu, miłościwa pani, albowiem prędzej to
 7  1,4 |        bitwy idą. Tak też i myślę, miłościwa pani, że przyjdzie-li do
 8  1,4 |           rzekł:~- Nie bójcie się, miłościwa pani. Toć słońce jeszcze
 9  1,4 |    stryjeczna.~- Kocha król i was, miłościwa pani.~- Ej, nie tak - odrzekła
10  1,6 |        księżny i rzekł:~- Już też, miłościwa księżno, zrękowiny muszą
11  1,9 |             Toż przy waszej łasce, miłościwa pani -jedyna pociecha.~-
12  1,9 |            zjednasz.~- To właśnie, miłościwa księżno, tak samo myślałem
13  1,24|            dziękować a przepraszać miłościwą panią, że jej do nóg nie
14  1,25|          się do księżny i rzekł:~- Miłościwa pani, już ja tak myślę,
15  1,25|         rzekł zmienionym głosem:~- Miłościwa pani...~Wtem przerwała mu
16  1,25|            i przerywanym głosem:~- Miłościwa pani... Był ci mi Jurand
17  1,25|             ksiądz Wyszoniek?...~- Miłościwa pani!... Miłościwa pani! -
18  1,25|                 Miłościwa pani!... Miłościwa pani! - prosił Zbyszko.~-
19  1,25|          pani! - prosił Zbyszko.~- Miłościwa pani - powtarzała za nim
20  1,25|           kto matka, jeśli nie wy, miłościwa pani!~A Danusia na to:~-
21  1,25|           pani!~A Danusia na to:~- Miłościwa matuchno!~- Prawda, że to
22  1,25|            pociechę niech wam Bóg, miłościwa pani, nagrodzi.~- Jeszcze
23  1,25|           bym pytał, bo skoro pani miłościwa pozwala i za zgodę księcia
24  1,25|            książęcy sługa. Jakoże, miłościwa pani, rozkażecie?~- Nie
25  1,26|        przyjadą, to jakoże będzie, miłościwa pani? Mówił mi Mrokota,
26  1,27|          drewno.~- Nie bójcie się, miłościwa pani. Danuśka ostała w Spychowie.~-
27  1,28|          na nią, poznał i rzekł:~- Miłościwa pani... Dlaboga, tom ja
28  1,28|       Spychowie? Toć ona przy was, miłościwa pani, nie przy mnie!~- Przecie
29  1,28|              Ja nikogo nie winuję, miłościwa pani.~- I to wiedzcie, że
30  2,3 | wezwaliście go do Szczytna?~- Tak, miłościwa pani - odrzekł Rotgier.~-
31  2,5 |            Jakoże mam się radować, miłościwa pani? Dał ci mi Bóg zwycięstwo
32  2,8 |           jak do pana poszli: sama miłościwa, a z nią panna Jurandówna,
33  2,8 |              Wysłał mnie, panienko miłościwa.~- Co przykazał?~- Przykazał
34  2,8 |         niemiłe? Czegóż?~- Szukać, miłościwa panienko, tego, czego nie
35  2,8 |         konia Jagienki:~- Panienko miłościwa...~- To jedziesz z nami? -
36  2,11| obyczajności przestrzegać.~- Wiem, miłościwa pani - odrzekł Maćko. -
37  2,11|           dlatego, że przydłużej z miłościwą panią rozmawiam, gdyż potem
38  2,11|          Targowiska. Każdy z nich, miłościwa pani, i dziesięciu takim
39  2,11|     inaczej, nie uręczałaby za mną miłościwa księżna. Ale prócz ślubów
40  2,11|        rycerzem.~- Za kogo księżna miłościwa, pani nasza i dobrodziejka
41  2,31|            ona teraz?~- Zmarła mi, miłościwa pani...~- O miły Jezu! Nie
42  2,31|          nie zbywa.~- Uczynim tak, miłościwa pani, tym bardziej żem i