Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |       natychmiast, zapytała:~- A jutro też będzie mój?~-1 jutro,
 2  1,2 |         jutro też będzie mój?~-1 jutro, i w niedzielę, i aż do
 3  1,6 |      driakwi na ranę przyłożą, a jutro pójdźcie do kasztelana.~-
 4  1,6 |           Pójdę do niego jeszcze jutro do dnia. Powiadają, że po
 5  1,6 |      bądź i słuchaj: znajdą mnie jutro -i co? Utną mi głowę? To
 6  1,7 |        Krakowie, a w drogę ruszy jutro rano.~- To i dobrze - rzekł
 7  1,11|         Bóg wam zapłać! Przyjadę jutro alibo pojutrze do Zgorzelic
 8  1,11| zadziorami, topór dobry i pój dę jutro sam.~Jagienka umilkła na
 9  1,11|  wypytywać:~- I kiedy pójdziesz? jutro?~- Jutro, po zachodzie słońca.~-
10  1,11|        kiedy pójdziesz? jutro?~- Jutro, po zachodzie słońca.~-
11  1,13|         Pójdziemy po bobra zaraz jutro.~Maćkowi jednakże zrobiło
12  1,15|          nieswoim głosem:~- A to jutro niedziela?~- Niedziela.~-
13  1,19|         Prześpię się w stajni, a jutro może mi ten pobożny rycerz
14  1,19|    stanie napotkasz.~- Sam zaraz jutro pojadę, ale za pociechę
15  1,25|         ma, bo i dziewczyna musi jutro jechać!... O miły Jezu!
16  1,26|  ludzkich ułapi, ten już dzwonów jutro nie usłyszy. Lecz Zbyszko
17  1,26|       powiem dziś wszystko, albo jutro po pasterce, a książę też
18  1,30|      tylko abyście nam pozwolili jutro odjechać.~Na twarzy nieprzywykłego
19  2,7 |      ucha:~- Wychodź z tej izby. Jutro będzie za późno i nie spełnisz
20  2,9 |       pewno jedziecie?~- Da Bóg, jutro, nie później.~- I do Malborga?~-
21  2,9 |        tak gorliwie, jakby zaraz jutro miał dostać od niego Jagienkę.
22  2,9 |      temu czas!~- Miałaś przecie jutro świtaniem przyjechać?~-
23  2,9 |   świtaniem przyjechać?~- Jużci! Jutro świtaniem, żeby wszyscy
24  2,9 |           żeby wszyscy widzieli! Jutro pomyślą w Zgorzelicach,
25  2,9 |       jeno dobranoc, bo późno, a jutro trzeba nam do dnia ruszyć.~
26  2,14|         jeszcze chcesz jechać?~- Jutro do dnia, by konie przez
27  2,20|       rzekł po chwili milczenia -jutro każę moich jeńców powiesić,
28  2,21|       pewno śmierć, nie dziś, to jutro.~Lecz Zbyszka chwycił w
29  2,23|          bo noc. Może też Bóg da jutro Danuśce większe opamiętanie.~-
30  2,23|       zaś nie przelękła. Da Bóg, jutro po spoczynku oprzytomnieje,
31  2,23|   odrzekł Maćko. - Daj Bóg dobre jutro...~I to powiedziawszy, spojrzał
32  2,23|         o niej mówić:~- Wezmę ją jutro przed się na koń i tak pojedziem -
33  2,27|        odszukał i odbił, aby cię Jutro ziemią przysypać i nie widzieć
34  2,29|          przyszłość, a Zbyszkowi jutro stało się obojętne, co zaś
35  2,29|      pilno mi go wykupić, przeto jutro zaraz do dnia do Płocka
36  2,31|     prosić.~- Dobrze. Przyjdźcie jutro przed wyjazdem na łowy,
37  2,31|        do księcia Ziemowita:~- A jutro do puszczy na łów - co?~
38  2,31|       nie w głowie. Pójdź lepiej jutro ze mną do niego i zawrzyj
39  2,31|         serca przycisnął, ale on jutro na łowy z królem jedzie.~-
40  2,40|        Jagienki:~- Do Krakowa ci jutro jadę, do grobu świętej naszej
41  2,40|    troskliwie, jakby wojna miała jutro wybuchnąć.~Stary rycerz
42  2,50|        poprzestać! Ale oto dziś, jutro zetrą się narody i ziemia