Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         w czasie podróży doznał. Człek był brodaty, w sile wieku,
 2  1,1 |      zważcie, co wam powiem, bom człek służały i wojny świadom.
 3  1,1 |          z kości wyjdzie, rad by człek miał kąt spokojny.~- Mile
 4  1,4 |       Chłopisko jakieś duże, ale człek zwyczajny - nic innego.
 5  1,4 |         za wami, ale to nieużyty człek. Powiada, że tylko w takim
 6  1,4 | Rybałtowi, który był szlachcic i człek obyty, nie wydał się taki
 7  1,5 |  pomiarkowawszy, to lepiej, żeby człek zginął, niż żeby ród miał
 8  1,6 |    żelaziwem brzękają, gdyż jest człek zawzięty. Rozumiesz?~- Rozumiem.
 9  1,8 |           Co wam powiem! To jest człek zgoła od innych ludzi odmienny.
10  1,10|         Przy tym w domu, choć ta człek i chory, to o niejedno się
11  1,11|         drodze - odrzekł Maćko - człek się przynajmniej wyspał
12  1,15|             Bo gadał, że świecki człek potrafi tak samo tajemnice
13  1,15|          sobie myślicie! Może-li człek świecki co z tajemnic boskich
14  1,18|          jest, że nie może, a to człek twardy, który tego, co rzekł,
15  1,19|     która się ostała, o to, jako człek żonaty, nie wypytywał.~-
16  1,25|      ksiądz Wyszoniek, który był człek dobry i miękki, rzekł:~-
17  1,31|     Spychów na Tolimę zdaj... To człek wiemy, a tu ciężkie sąsiedztwo...
18  1,32|         od miewa takie, że ubogi człek musi z plewą ziarno gryźć
19  1,32|       ciężko pod Niemcem! Co tam człek ziarna między dwoma kamieniami
20  1,32|       ale po sprawiedliwości, to człek się naźył. Czego miał doznać,
21  2,2 |     pozwolił.~- Dobić nie można. Człek to znaczny między swymi
22  2,6 |       tym większa gęstwa, że się człek zabłąka i całkiem drogę
23  2,8 |           Że jednak istotnie był człek chytry, a szło mu o to,
24  2,10|        nim w nocy, zwłaszcza gdy człek napity. W dzień i po trzeźwemu
25  2,11|       posłuje.~- Bo i posłuje. A człek jest między swymi znaczny,
26  2,11| zatroskał się wielce, ale że był człek prędki do rady, postanowił
27  2,11|          odwieźć, bo to musi być człek z tych okolic. Po naszemu
28  2,16|       zwycięską załogę.~Jako zaś człek doświadczony w wojnie, mówił
29  2,21|          się z nim, gdyż to jest człek tak strasznej siły, że nic
30  2,22|    powsinodze? Co to za jeden?~- Człek jest lekki i może nicpoń,
31  2,24|       bez broni, zrozumiał, jako człek doświadczony i z wojną wielce
32  2,29|       dla porównania, że gdy się człek kością udławi, to także
33  2,31|       poszczęściło. A zdawał się człek bystry i wszelaki obyczaj
34  2,31|       statku, ni wiary! bom jest człek grzeszny i niegodny ostróg
35  2,38|         nie daj Bóg, aby tu obcy człek nad tymi świętymi prochami
36  2,38|        znów:~- Tu by się patrzył człek młody, a nie bojący, bo
37  2,40|         rwie, jedzie ze mną. Jam człek doświadczony i pohamować
38  2,41|    przepomnieć, ale po pierwsze, człek się tam, czym może, przypomina,
39  2,42|        do wiary podobne, gdyż to człek całkiem od innych różny
40  2,42|    musiało ci okrutnie ulżyć?... Człek zawsze rad, gdy ślub spełni...
41  2,46|          to dworski obyczaj, aże człek musi sobie przypominać,
42  2,48|   nadejście wiosny, tak on, jako człek doświadczony, umiał z rozmaitych