Tom,    Rozdzial

 1  1,2 | uśmiechnął się.~- Ej. świątobliwa nasza pani, nijak przeczyć, ale
 2  1,2 |            rycerzyku, i oddaj nam naszą miłą śpiewaczkę!~- Chwacko
 3  1,6 |           dziedziczki jako będzie nasza królewna, gdy ni cesarz
 4  1,6 |  bluźnierstw. "Przecz nam zabrano naszą umiłowaną? Na cóż się zdały
 5  1,6 |           z pięciu. Taka już dola nasza.~To rzekłszy, Maćko odchrząknął,
 6  1,8 |          postawi... Jeno księżnę, naszą panią, to miłuje, bo jej
 7  1,19|         chyba nie Niemiec, ile że naszą mową dobrze mówisz. Jako
 8  2,1 |          tu ostaniesz, póki straż nasza bezpiecznie nie wróci i
 9  2,1 |       naszym rycerzem!~- Krew zaś naszą toś pijał?~- A my ci za
10  2,1 |      Jeśli zaś nią nie jest - nie nasza w tym wina, ale raczej wola
11  2,2 |       dworach na nasze gwałty, na naszą zdradę, na naszą zbrodnię.
12  2,2 |       gwałty, na naszą zdradę, na naszą zbrodnię. Ile może być z
13  2,2 |       mistrza; tak zaś wykaże się nasza niewinność, wszystko zaś
14  2,3 |           na Mazowsze i przedstaw naszą krzywdę, nasze pohańbienie,
15  2,3 |       krzywdę, nasze pohańbienie, naszą niedolę. Jużci nie pochwali
16  2,3 |        nasze krzywdy, nasze łzy i naszą krew! Twoim był ten piekielnik
17  2,3 |          w jego władaniu. Niechże nasza krzywda, która o pomstę
18  2,3 |           nam nie zarzuci i sława nasza będzie jako biały płaszcz
19  2,6 |          Skoro się swego czasu na naszą osobę, potomka ich dobrodziejów,
20  2,9 |          będzie, ale kiedy? - nie nasza w tym głowa, jeno królewska.
21  2,9 |    księciem Witoldem, miał oko na naszą chudobę opat, ba, trochę
22  2,11|           księżna miłościwa, pani nasza i dobrodziejka uręcza, ten
23  2,11|        ten nie będzie narzekał na naszą ubogą gościnność; wszelako
24  2,15|      ziemi i dostatków. Już nędza nasza taka, że nam chyba żebrać
25  2,15|     potracili - i jako wilcy krew naszą żłopią. O, słuchajcie! Przecież
26  2,17|           i jak na zatwardziałość naszą narzekali: że to nie dość
27  2,18|       uśmiechnął się i mruknął:~- Nasza prawa krew!~Lecz giermek
28  2,24|       mówił dalej:~- I że to mowę naszą tak znacie! Dał wam, widzę,
29  2,24|            Da Bóg, przyjdzie znów nasza kolej! Ale teraz czasu nie
30  2,26|       konia, rzekł:~- Oto granica nasza, a i do waszej niedaleko.
31  2,30|         łasi, bo lepiej od innych naszą potęgę rozumie. Ale przebierze
32  2,32|      Litwą nie chcemy, ale Żmujdź nasza, bo sam Witold nam ją oddał.
33  2,33|       zamku, jeśli nie kościół? A nasza katedra za trzy takie jak
34  2,33|           Kazimierzowi:~"Większać nasza moc i jeśli nie ustąpisz,
35  2,34|   ćwiczyli, i przyrównywałem ją z naszą czeską.~- A ty czeską pamiętasz?~-
36  2,34|           tylko ten naród, któren naszą alibo pruską mową mówi,
37  2,40|         nie znaczy i tam tyle, co nasza Pani, której urazić nie
38  2,40|       powrotu. Niech jeno królowa nasza wstawi się za nim do Pana
39  2,48|          trzeba - ich śmierć albo nasza". I pokoleniu, które w duszach
40  2,49|     rzeczach nie masz lepszej nad naszą świętą królową orędowniczki.
41  2,49|            na których położy krew naszą i nieprzyjaciół naszego