Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |     piątek w boru zajechali, a on kości niedźwiedzie toporem łupał
 2  1,1 |          a na starość, gdy siła z kości wyjdzie, rad by człek miał
 3  1,2 |             i nie żal ci to moich kości?~- Na wasze kości drzewo
 4  1,2 |           moich kości?~- Na wasze kości drzewo się zwali, jeszcze
 5  1,2 |            ni innej żony! Jak wam kości sparcieją, będziecie wy
 6  1,3 |      zbrojnego Niemca i albo jemu kości pokołatać, albo samemu głową
 7  1,3 |         świętego Liberiusza, a co kości innych świętych, tych bym
 8  1,4 |            Ciekawam okrutnie, jak kości w środku wyglądają - rzekła
 9  1,4 |         większą moc spuścił nam w kości. A co do relikwii - albo
10  1,5 |        nie frasuj. Nie będą twoje kości szukały jedna drugiej na
11  1,7 |      ziemie bogdanieckie. Tamtych kości bielały odtąd na polach
12  1,8 |           jej stronach walały się kości niemieckie, nocami zaś przechadzały
13  1,15|        dalej:~- Przywiozłam też i kości, i kubek, i sukno, bo on
14  1,17|        się ze starym dziedzicem w kości.~Uspokoiło to w części Jagienkę,
15  1,19|         panie.~- Chcesz, abych ci kości połomił? - zapytał Zbyszko,
16  1,22|           i Polski.~- A tymczasem kości Juranda zbieleją na haku -
17  1,23|    zakręcił, aż chrupnęły stawy i kości - i dopiero usłyszawszy
18  1,24|      Wyszoniek okładał potłuczone kości Zbyszka, a którą stara dworka
19  1,25|        wreszcie Wigilia i święta, kości go będą tak samo bolały
20  1,27|           śniegiem, ledwie nie do kości - rzekł - i wino mu wlewali
21  1,30|          ale nie mogli i siła ich kości próchnieje po leśnych brzeżkach.~-
22  1,32|           nie pożałował, aby choć kości wykupić. A na mszę to z
23  2,2 |        dreszcz przebiegł im przez kości i odrzekli wszyscy naraz:~-
24  2,7 |          od brwi aż do wystającej kości policzka.~Twarz Juranda
25  2,17| piszczałkę, wyrzeźbioną z wilczej kości, wydał donośny i przeraźliwy
26  2,24|         rzekł:~- Na błogosławione kości Liboriusza! nie ja będę
27  2,25|          nadwerężył mu poprzednio kości. Ale najcięższe były dla
28  2,26|     usłyszał potężniejszy chrzęst kości i głos mówiący mu w samo
29  2,27|           a mróz przechodzi przez kości.~- Co ci jest? powiedz! -
30  2,31|          ostępów za rogi i łamali kości niedźwiedziom, pragnął ich
31  2,33|         wszystkiego na jeden rzut kości i drżał na myśl o wojnie
32  2,35|       arcaby i w szachy, lecz i w kości; więcej tego nawet było
33  2,35|          Baden, pokaż, że i nasze kości nie ze świec kościelnych
34  2,38|     Jakoże mi - mówił - Jurandowe kości przedawać? Tak ci to mu
35  2,40|        kasztel budował.~- Ale też kości macie niepożyte!~- Pewnie,
36  2,46|     jasność daje, a nawet i stare kości żywszą gorącością napełnia".~ ~
37  2,50|       niego relikwiarz, a w nim i kości święte, i drzewo Krzyża
38  2,51|           wraz moc zstąpiła w ich kości, a serca stały się na śmierć
39  2,51|          topory, bodły i kruszyły kości berdysze, tratowały kopyta
40  2,52|           wraz moc zstąpiła w ich kości, a serca stały się na śmierć
41  2,52|          topory, bodły i kruszyły kości berdysze, tratowały kopyta