Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |          nie wiedziało dobrze, o co chodzi, komu Witold ma pomagać,
 2  1,12|              jakby rozumiejąc, o co chodzi, i - mimo bólu, który sprawiało
 3  1,15|            już wyrzekł, a o syna mu chodzi...Wiecie!... Ale niedoczekanie
 4  1,16|       jednak pojęła widocznie, o co chodzi, gdyż spoglądała pilnie
 5  1,19|        Lorche, wypytawszy się, o co chodzi, oznajmił chęć jechania
 6  1,20|        Jędrka z Kropiwnicy, o co im chodzi, wziął od obydwóch słowo,
 7  1,23|       Wówczas Jurand, mniemając, że chodzi im nie tylko o walkę rycerską,
 8  1,25|             rozumiejąc dobrze, o co chodzi, rzekła:~- Rany boskie!...
 9  1,25|         Sanderus ma. Jeno o biskupa chodzi. Srogie on tam w Płocku
10  1,28|            wojny z królem polskim i chodzi mu o to, by sobie i Semka,
11  1,31|         jakowaś chorość mnie ima. I chodzi mi o dziecko... toć ja ją
12  2,1 |          ale za nic świadkowie, gdy chodzi o cześć i słowo.~- Na twoją
13  2,1 |           nie bardzo rozumiał, o co chodzi, litował się jednak nad
14  2,2 |         tylko o odpowiedzialność mi chodzi. Będzie się książę skarżył
15  2,2 |          Słuchaj, młody bracie! Gdy chodzi o Zakon, nie folgujcie mężowi
16  2,3 |             zysk niż o cześć Zakonu chodzi.~- Prawda! - odrzekli chórem
17  2,5 |          pozwolenia, to dlatego, że chodzi o cześć Zakonu i odwrócenie
18  2,5 |         serca. Rozumiano, że tu nie chodzi o wykazanie siły, sprawności,
19  2,6 |          rzekł:~- Tobie nie o ludzi chodzi, jeno o Jagienkę ze Zgorzelic.
20  2,7 | Chrystusowej, któremu pewnie więcej chodzi o tych, którzy krzyż Jego
21  2,7 |   błogosławił ci On, bo mu może nie chodzi o nasz Zakon. Opuścił i
22  2,8 |        kapnie, a chłopisko światami chodzi i będzie tam gdzieś o tyny
23  2,9 |            ni Wilkowi nie dała, ale chodzi mi też i o braci. Nie będzie
24  2,13|            jest taki, ze gdy o męża chodzi, przed żadną męką się nie
25  2,21|      odjazdu, wiedział bowiem, o co chodzi, lubił Zbyszka, był mu wdzięczny
26  2,22|             pusz zbytnio i bacz, co chodzi.~- Rotgier był też nie ułomek -
27  2,22|         kraju nie może to być... Tu chodzi o Danuś-kę i o pośpiech.
28  2,22|       niewoli uciec.~- Bo mnie o to chodzi, że jeśli powiedział im,
29  2,24|         ozwał się:~- Wolfgang, o co chodzi i co on mówi?~- Do rzeczy
30  2,24|             dowiedziawszy się, o co chodzi, począł przeciwić się zapalczywie
31  2,24|         Zbyszko.~- Tak-że ci o mnie chodzi?~A młodzianek uśmiechnął
32  2,29|        przyczyny bronią, a wreszcie chodzi kapitule o moją głowę, którą
33  2,29|     Zakonowi o gości okrutnie teraz chodzi, bo mu Witolda strach, a
34  2,30|          zabiega i jakaś frasobliwa chodzi.~- Zawisza Czarny tu jest?~-
35  2,31|             łatwością dopytał, o co chodzi, i wysłuchawszy opowieści
36  2,37|             jeśli ci o tę truchełkę chodzi, to my ci ją zawiezieni
37  2,38|    spiczaste ucho i zapytał:~- O co chodzi? - a gdy mu powtórzono głośniej,
38  2,38|      domyślając się widocznie, o co chodzi, gdyż weszła z zasłonionymi
39  2,40|        przyczyny, że mi i o Zbyszka chodzi.~- Prawda! jako żywo! -
40  2,40|            wymiarkować dobrze, o co chodzi, począł mu rzecz wyjaśniać,
41  2,42|         marne.~- Mnie tam jeno o to chodzi, czy Zbyszko wróci.~- Jak