Tom,    Rozdzial

 1  1,22|         to książę zwrócił się do Zygfryda i rzekł:~- Patrzcieże, w
 2  1,22|         położył rękę na ramieniu Zygfryda i rzekł:~- Słuchajcie, starosto:
 3  1,22|      brat Rotgier zwrócił się do Zygfryda de Lowe:~- Rozum wasz i
 4  1,23|        pytającym wzrokiem w oczy Zygfryda de Lowe, po czym zaś zwrócił
 5  1,23|  popatrzył pytającym wzrokiem na Zygfryda de Lowe, a ów przymknął
 6  2,1 |        obryzgał bliżej stojących Zygfryda i Rotgiera.~Jurand skoczył
 7  2,2 |        albowiem czekali na słowo Zygfryda, ów zaś, wsparłszy łokcie
 8  2,5 |     napisał list do mistrza i do Zygfryda de Lowe, że sam pierwszy
 9  2,6 |       albo Jurandową ręką. Co do Zygfryda, mniejszy od tamtych szelma,
10  2,7 |   dziewki z mazurskiego narodu!"~Zygfryda zdziwiła przede wszystkim
11  2,7 |  ostatnia myśl uspokoiła całkiem Zygfryda. Co do samego Juranda, dawno
12  2,7 |     Synaczku! Synaczku!~W głosie Zygfryda była teraz prośba, a zarazem
13  2,7 |          czekał wedle rozkazu na Zygfryda Diederich.~Był to niski,
14  2,7 |     Wreszcie ozwał się znów głos Zygfryda.~- Jurandzie, kara, którą
15  2,7 |        się do leżącego bez ruchu Zygfryda, obwąchał go uważnie i wreszcie,
16  2,21|      przyczepiłem się do starego Zygfryda. Uczyniłem się sługą jego
17  2,22|        stryjku, chycicie starego Zygfryda, a ja na Arnolda uderzę.~-
18  2,22|        cisnąć tego krwawego psa, Zygfryda, pod nogi Jurandowi! Dajże
19  2,22|     niepodobnym, albowiem choćby Zygfryda i Arnolda nie~ubezpieczyły
20  2,22|    stryjcowi:~- Bierzcie starego Zygfryda, a ja Arnolda.~- Pilnuj
21  2,22|     chwycił groźny Macko starego Zygfryda za pierś, przegiął go w
22  2,22|      rzucił na wpół zgniecionego Zygfryda w ręce pachołkom, sam zaś
23  2,23|      niepojętym zachowywaniu się Zygfryda, zaniepokoił do reszty prostodusznego
24  2,23|          leżącego opodal w mroku Zygfryda.~Maćko położył mu spokojnie
25  2,24|          magii mocniejsze! Co do Zygfryda. nie wiem, czyli takoż diabłu
26  2,24|        na przybytek zaś z wykupu Zygfryda nie liczył, myślał bowiem,
27  2,24|         Hlawę dogonisz, to co do Zygfryda, bacz, byś hańby i na się,
28  2,24|      pohamuję, aby się na was za Zygfryda nie pomścili - odpowiedział
29  2,25|          późny wiek i osłabienie Zygfryda nie zważał. Cierpiał też
30  2,25|         już wprawdzie "sprawiać" Zygfryda, ale ten lub ów twardy szlachcic
31  2,25|      Zygfrydem. Oznajmił też, że Zygfryda przywiózł z sobą, albowiem
32  2,25| Wyprowadzono wówczas z podziemia Zygfryda ze skrępowanymi w krzyż
33  2,25| przesunął naprzód dłoń po twarzy Zygfryda, jakby chciał sobie przypomnieć
34  2,26|    spoglądał i teraz chwilami na Zygfryda bacznym okiem, jak gdyby
35  2,26|      Uczyniło się widniej i oczy Zygfryda utraciły ów poprzedni niesamowity
36  2,26|  rozhuśtany dziko nad drogą trup Zygfryda.~Nazajutrz tą samą drogą
37  2,26|           na którym trup wisiał.~Zygfryda twarz zbłękitniała już na
38  2,26|        krzyż, co uczynił nie dla Zygfryda, lecz aby złe duchy nie
39  2,26|          nie wziąłem rzemienia z Zygfryda, bo ja dla was nie od czamoksięstwa,
40  2,30|         przecie po przywiezieniu Zygfryda odjechał z tą panną, która