Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |           lepiej wszystko pierwej powiedzieć, by pan nagłym gniewem nie
 2  1,5 |       modlić się nie można. Umiał powiedzieć: Pater noster, qui es in
 3  1,7 |           Księżna pani kazała wam powiedzieć - rzekł że przenocuje jeszcze
 4  1,8 |            a chcąc koniecznie coś powiedzieć, by przerwać kłopotliwe
 5  1,9 |           niewiele także mogła mu powiedzieć.~- Jużci jest tajemnica -
 6  1,17|           będzie miał kto na nich powiedzieć?~l począł toczyć wyzywającym
 7  1,23|         posłać kogoś do Juranda i powiedzieć mu: "Twoja córka jest u
 8  1,23| rycerskiej czci, pan mój każe wam powiedzieć, iżeście nie jako prawi
 9  1,24|          Lecz nie mógł nic więcej powiedzieć i ze wzruszenia, i dlatego,
10  1,26|    związany tajemnicą nie mógł mu powiedzieć wszystkiego, co się stało.~
11  1,28|        czym wrócił do komnaty, by powiedzieć Jurandowi, że oręż i konie
12  1,30|           możemy jeno samemu panu powiedzieć. Jurand miał już na ustach: "
13  1,30|    powiedzenia, kazano nam ustnie powiedzieć.~- Za czym mówcie!~A ona
14  1,30|        nie wszystko, co mi kazano powiedzieć. Waszą córkę, panie, porwali
15  1,30|           Przecie ci ludzie mogli powiedzieć mistrzowi, że przyjechali
16  1,32|       komtur von Danveld każe wam powiedzieć, panie że póki nie zsiądziecie
17  2,2 | przeciągle, jak gdyby miał ochotę powiedzieć: "Mogłeś dziś spotkać się
18  2,2 |         dziewkę, która nie umiała powiedzieć, kto jest, daliśmy znać
19  2,3 |        się nagrodzi, abyśmy mogli powiedzieć, że i tu żywią ludzie mający
20  2,6 |         Pewnie tak było, ale mogą powiedzieć, że to jeno nasze domysły.~-
21  2,6 |         się:~- Masz-li co jeszcze powiedzieć, to mów.~- Chciałbym, wasza
22  2,7 |          A wszak ci zawsze możemy powiedzieć, żeśmy ją znaleźli już po
23  2,8 |    zapomniał, co mi pan kazał wam powiedzieć. Na od-jezdnym w Spychowie
24  2,8 |          jej jeszcze znów takiego powiedzieć, i po chwili znów począł:~-
25  2,9 |         nic, ale to jeno ci muszę powiedzieć, że u nas przecie polski
26  2,9 |  szlachcic.~- Jagienka kazała wam powiedzieć - rzekł, całując go w rękę,
27  2,11|  jednakowoż żadną miarą nie mogli powiedzieć, gdzie na razie bawi Zbyszko.
28  2,13|     księdzu umie wszystko na migi powiedzieć, a ów go tak rozumie, jakby
29  2,13|        sąd, to przez księdza mógł powiedzieć, co wiedział... Więc ksiądz
30  2,23|        Maćko. - Zahaczyłem ci też powiedzieć, byś Jagienkę do Płocka
31  2,24|    Wolfganga tak, jakby mu chciał powiedzieć: "Powiedz to komu innemu" -
32  2,25|         będzie w Płocku biskupowi powiedzieć - myślał - że staremu panu
33  2,25|          co przed takim uczynkiem powiedzieć dziewczynie wypada.~I może,
34  2,30|           nie umiał mu nic więcej powiedzieć nad to, co poprzednio powiedział,
35  2,38|      rozmowy namyślała się, co ma powiedzieć, rzekła znów:~- Tu by się
36  2,39|   rycerskiego siodła, miał ochotę powiedzieć jej jeszcze jakie dobre
37  2,40|     każdej przygodzie znaleźć, co powiedzieć, i wzmaga przyrodzony rozum.
38  2,40|          to miał jaki obcy rycerz powiedzieć, któren by cię przy tym
39  2,42|       ludzka.~- Musiał ci to ktoś powiedzieć, bo sam byś tego nie wymyślił.~-
40  2,47|           muszę jechać, abym mógł powiedzieć Bogu i ludziom: "Co było