Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |          Rzymu dyspensy; ale śmierć dała mu pierwej dyspensę, gdyż
 2  1,1 |         zapadła ciepła i pogodna. Z dala słychać było brzękania,
 3  1,2 |         miłująca. Dlatego też córce dała to samo imię - Anna Danuta.
 4  1,11|   wszystkiego gotów, a jak Niemca z dala dopatrzy, to choć go na
 5  1,12|             dla tej przyczyny, że z dala za nim ozwał się jakiś szelest.~
 6  1,14|             Wziąłby, żebym się jeno dała!~- Łacnie mu się obronisz,
 7  1,14|             myślisz, żebym się była dała? A czy to w Zgorzelicach
 8  1,14|        uwięzienie, ratunek, jaki mu dała Danusia, Ju-randową odmowę,
 9  1,16|           ruszył z powrotem i gdy z dala doszła ich wesoła pieśń
10  1,18|         Lecz Maćko skłonił mu się z dala czapką, jak gdyby nic nie
11  1,19|             ta chwila, gdy Jagienka dała mu pomoc w lesie, gdy się
12  1,21|    zaśnieżoną przestrzeń, podobne z dala do swojskiej trzody chlewnej,
13  1,26|           rycerze, że kogo zamieć z dala od siedzib ludzkich ułapi,
14  1,27|  powierzchni widać było wprawdzie z dala tu i ówdzie kilka ciemniejszych
15  2,1 |             się szybko i rzekł:~- Z dala niewolniku! czego chcesz?~-
16  2,9 |            Cztanowi, ni Wilkowi nie dała, ale chodzi mi też i o braci.
17  2,9 |             każdym razie, by była z dala od tych dwóch zabijaków
18  2,18|            od zamku nie mogli ich z dala dojrzeć i w porę cofnąć
19  2,18|             nie mogąc nic dojrzeć z dala, nie mieli czasu albo cofnąć
20  2,22|          tak będzie, bo gdyby nas z dala ujrzeli, to alboby zdołali
21  2,24|            zakonna, zbiegłszy nocą, dała mu znać o przygodzie, jaka
22  2,27|            milę może od Spychowa, z dala od mieszkań ludzkich, na
23  2,30|            z Powałą, przepatrywał z dala twarze, czyli nie dojrzy
24  2,31|           mógł do niego dostąpić. Z dala tylko kniaź Jamont, zapomniawszy
25  2,31|       straciła czasu. Na jej prośbę dała księżna list do mistrza,
26  2,33|        przybliżeniu porównać. Już z dala, płynąc Nogatem, ujrzeli
27  2,36|            i dla zbója lepiej się z dala pokłonić niż z bliska ich
28  2,38|         Danuśkę, to on tu ostanie z dala od dziecka, weźmiecie i
29  2,42|             wydawał się im obojgu z dala jak królewicz w bajce. Gdy
30  2,44|             mnie, wnet bym tu sobie dała rady.~- Nie wskórałabyś
31  2,44|              Stryjku! - ozwał się z dala Zbyszko.~A on zwrócił się
32  2,46|             oczy olśniewała widna z dala czatownia i nie poczerniałe
33  2,47|       obmyśliła jakoweś poselstwo i dała pisanie do Malborga, bom
34  2,48|             nawet samego papieża. Z dala od Krakowa nie wiedziano
35  2,48| Bogdanieckich, ale teraz krzyknął z dala: "Bywaj na psubraty!" -
36  2,48|             obłoki kurzawy, a gdy z dala ukazały się już wieże miejskie,
37  2,51|         Piotr Oksza z Włostowa, i z dala już począł krzyczeć:~- Niemce!
38  2,51|            jakby do snu poległym. Z dala pod zorzą widać było oddziały
39  2,52|         Piotr Oksza z Włostowa, i z dala już począł krzyczeć:~- Niemce!
40  2,52|            jakby do snu poległym. Z dala pod zorzą widać było oddziały