Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |      rękawiczki, począł wołać na wpół wesoło, na wpół zapalczywie:~-
 2  1,2 |         wołać na wpół wesoło, na wpół zapalczywie:~- Bywajcie,
 3  1,4 |         Danusia poczęła wołać na wpół z płaczem: "Zbyszku! Zbyszku!",
 4  1,4 |         a następnie pochowali na wpół już wyciągniętą broń do
 5  1,4 |      pewnego rycerza ardeńskiego wpół, wywlókł go z kulbaki i
 6  1,4 |       Czecha, który niedźwiedzia wpół obłapiwszy, na miejscu go
 7  1,5 |        taki zwyczaj.~Zbyszko, na wpół przytomny ze wstydu i strachu,
 8  1,6 |       których dzieci urodzone na wpół martwe odzyskiwały siłę
 9  1,11|        Jagienka zaś odrzekła, na wpół z niechęcią, a na wpół ze
10  1,11|        na wpół z niechęcią, a na wpół ze smutkiem:~- Widzieliście
11  1,11|          niej, że wygląda jak na wpół kalina, wpół sosenka. Wszystko
12  1,11|      wygląda jak na wpół kalina, wpół sosenka. Wszystko w niej
13  1,11|         Zbyszko chwycił ją nagle wpół i nim zdążyła słowo wymówić,
14  1,12| namyślając się długo, chwycił ją wpół i ucałował w oba policzki.~
15  1,19|       się jakiś żałosny głos, na wpół przytłumiony przez szum
16  1,19|  człowiek, przybrany w odzież na wpół duchowną, na wpół świecką,
17  1,19|      odzież na wpół duchowną, na wpół świecką, i stanąwszy przed
18  1,21|          jej w oczy, ona zaś, na wpół śmiejąca się, na wpół zawstydzona,
19  1,21|         na wpół śmiejąca się, na wpół zawstydzona, próbowała mu
20  1,28|          przytłukły... żeście na wpół oślepli i że chcecie dziecko
21  1,30| chwilowego zdumienia, chwycił go wpół i trzymali się tak długo,
22  1,30|         piersi, po czym mówił na wpół z jękiem:~- Jedną ci miałem
23  1,32|     gorączce, słuchał.~A wtem na wpół dziecinny i jakby niezmiernie
24  2,1 |          on niebaczny na nic, na wpół obłąkany, sam skoczył ku
25  2,7 |       odniesiono do więzienia na wpół żywego. W zamku mniemano
26  2,14|         A ksiądz począł mówić na wpół do Czecha, na wpół do siebie:~-
27  2,14|      mówić na wpół do Czecha, na wpół do siebie:~- Bywa tak, że
28  2,19|        na cięcie chwycił rycerza wpół, związał się z nim i pragnąc
29  2,22|         wszystko Macko rzucił na wpół zgniecionego Zygfryda w
30  2,23|            A dokąd? - zapytał na wpół przytomnie Maćko, przecierając
31  2,24|        przed chatę, ujrzawszy na wpół dziecinną jeszcze postać
32  2,25|        widok, dość że chwycił ją wpół, przycisnął do piersi i
33  2,25|       jednakże na myśl, że ów na wpół żywy starzec będzie rzezał
34  2,26|         koniu. Zygfryd jechał na wpół przytomny, trawiony przez
35  2,28|          ten lament i ten żal na wpół śpiewem, bo nie umiał ów
36  2,42|         Ja? jakie?~A on objął ją wpół i począł szeptać jej coś
37  2,43|        Danusi odrosły mu znów do wpół pleców. Wracała mu dawna
38  2,44|         woli, aby nie porwać jej wpół i nie przycisnąć ze wszystkich
39  2,44|      Jagienkę i wykrztusiwszy na wpół przez łzy:~"Miód, nie dziewczyna!" -