Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |          się łany zbóż wszelkich. Wiatr chwilami pochylał zielonawe
 2  1,5 |       wolno było jednego słowa na wiatr uronić, kto zaś co zapowiadał,
 3  1,12|         uczyniła się noc zupełna. Wiatr ustał, nie było nawet zwykłego
 4  1,13|          koń siadała... wiecie... wiatr dął... Pytam ja tedy Zbyszka: "
 5  1,14|            Wreszcie jednak powiał wiatr, zaszeleścił łoziną, żółciejącymi
 6  1,14|        Cichaj!...~Jakoż po chwili wiatr opadł i nastała cisza zupełna.
 7  1,14|          Najlepiej go rozpleć, to wiatr zaraz wysuszy. Lecz ona
 8  1,17|       miejsca, z rozwianymi przez wiatr rękawami, podobny do olbrzymiego
 9  1,19|         go parę tygodni temu, gdy wiatr nazbyt z Ja-gienkową suknią
10  1,19|         marzły mu nogi, a chłodny wiatr studził mu krew, wszystkie
11  1,19|         albowiem począł dąć ostry wiatr niosący krupki śniegowe.~
12  1,19|     rozmawiać, albowiem dął silny wiatr i w boru szum był okrutny,
13  1,19|        masz wino, to daj, bo choć wiatr ustał, alem przemarzł, siedząc
14  1,19|         nie zrzucać kaptura, gdyż wiatr dmie znowu. Kupicie za to
15  1,21|       pustą przestrzeń, na której wiatr poruszał oszronionym sitowiem
16  1,25|           komina. Za oknami wstał wiatr, zaszumiał w ośnieżonym
17  1,26|          wieczór zerwał się nagle wiatr, nagnał chmur i poczęła
18  1,26|          bardziej. Ostry i mroźny wiatr niósł niezmierne tumany
19  1,26|          Z kagankami?~- Zaśby tam wiatr pozwolił!~Lecz dalej nie
20  1,27|          dymu i płomieni, w które wiatr dął z taką siłą, jakby je
21  1,32|            Lecz pod wieczór wstał wiatr, rozwiał mgły, oczyścił
22  2,11|         dalszą ku Płockowi drogę, wiatr osuszył nieco gościńce,
23  2,16|   wysłucha, a potem jakoby kto na wiatr dmuchał.~- To czego pyta?~-
24  2,17|       kiedy niekiedy podnosił się wiatr, przysłaniając dymami obozowisko
25  2,24|        nic jej tu ostawać. Jak ją wiatr obwieje, a słonko ogrzeje -
26  2,39|   zarumienioną twarz do pola, ale wiatr, który właśnie od pola wiał,
27  2,49|   wszystkie inne odgłosy. A potem wiatr rozpędzał chmury i wpośród
28  2,49|          wśród chmur, które mocny wiatr rozwiewał, świecił jasny
29  2,49|          dwa trupy ludzkie, które wiatr kołysał, huśtał, okręcał
30  2,49|       ociągając opończę, którą mu wiatr na głowę zarzucił.~- A w
31  2,50|        wozów. Po godzinie pochodu wiatr uciszył się nieco, tak że
32  2,51| odróżniały nawet dokładnie, o ile wiatr targający chorągwie na to
33  2,51|     podobne. Chodził tylko po nim wiatr, a nad nim unosiła się cicho
34  2,51|       zastępami odbita chorągiew. Wiatr poruszył ją, rozwinął i
35  2,51|   płaszczu, który rozpuszczony na wiatr wyglądał jak olbrzymie skrzydła
36  2,52| odróżniały nawet dokładnie, o ile wiatr targający chorągwie na to
37  2,52|     podobne. Chodził tylko po nim wiatr, a nad nim unosiła się cicho
38  2,52|       zastępami odbita chorągiew. Wiatr poruszył ją, rozwinął i
39  2,52|   płaszczu, który rozpuszczony na wiatr wyglądał jak olbrzymie skrzydła