Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |            ci to moich kości?~- Na wasze kości drzewo się zwali,
 2  1,3 |    albowiem prędzej to ich dni niż wasze są policzone, a tymczasem
 3  1,4 |              Coście za jedni? Skąd wasze prawo?~- Prawo moje stąd -
 4  1,5 |          nie mogę -jeśli zaś prawo wasze ją daruje, niech się dowiedzą
 5  1,6 |     śmierci spadnie na was kara za wasze grzechy!"~Oni w pysze i
 6  1,10|         gołej ziemi sypiał. Ale za wasze serce to wam szczerze dziękuję,
 7  1,15| hojniejszym się okaże.~- Milsze mi wasze zdrowie niż jego hojność -
 8  1,17|           Ot mi wasz zastaw! ot mi wasze grzywny! Dałem, bo moja
 9  1,17|     zostanie, było i Jagienkowe, i wasze - rozumiecie?~- Dałby Bóg.
10  1,19|     parobka.~- A jest i trzosik na wasze rozkazanie - odrzekł Czech.
11  1,19|            każden i jej uczynek, i wasze ślubowanie szanował. Nie
12  1,20|            było wówczas wojny.~- A wasze zwycięstwo pod Złotoryją?~-
13  1,22|            ściągnęliście klęskę na wasze głowy - więc czegóż chcecie?
14  1,22|      waszych uściech obraca i zali wasze wykręty nie obrażają Boga?
15  1,23|           mogę przed całym światem wasze zamiary rozgłosić.~Na to
16  1,26|       Przystańcie, póki proszę, bo wasze prawo do Danuśki ludzkie,
17  1,30|            Bo nigdy nie chodziło o wasze dziecko - odrzekła syczącym
18  2,1 |          brwi ze zdziwieniem:~- To wasze dziecko tu jest?~- Córka.~-
19  2,2 |       zasie o to, co widziały oczy wasze, tedy powiedzcie, iż nim
20  2,2 |            rozpusty, zatwardzijcie wasze ciała i serca, gdyż oto
21  2,3 |       należały, a które dzisiaj są wasze? Żyje przecie jeszcze dziewka
22  2,3 |        zagarnąć i sierocym chlebem wasze krzywdy sobie nagrodzić?~-
23  2,14|           mnie tatusia zabiły, ale wasze kochanie żywie i wróci.
24  2,23|       krótka. Ostawajcie z Bogiem, wasze miłoście!~- Jedź z Bogiem,
25  2,24|           dobrej polskiej mowie:~- Wasze nazwisko, panie? Nie każę
26  2,24|            mnie nie w inne, jeno w wasze oddał ręce, bo, wiera, żeście
27  2,25|        który katował was i dziecko wasze; dajcie znak, co mam z nim
28  2,33|           Ten okrutny gmach, który wasze miłoście widzicie przed
29  2,33|       środku Podzamcza.~- Zważcie, wasze moście - rzekł Niemiec -
30  2,34|    refektarza na obiad, na który i wasze miłości ma mistrz zaprosić.~-
31  2,34|            co do czego, to przecie wasze miłoście wiedzą: woły wilków
32  2,34|        odrzekł Maćko. -Nie tak jak wasze miłoście, którzy, jako słyszę,
33  2,34|    przysłali, postawić. Siadajcie, wasze moście, i mówcie, bo lepszej
34  2,35|          się kochamy..." I wiecie, wasze czeście, co potem było? -
35  2,38|      Zbyszka, dodał:~- Na Niemców, wasze moście, mnie weźcie - to
36  2,51|            śmiertelną i aby męstwo wasze, którego wam widać brakuje,
37  2,51|             którą mi sam Bóg przez wasze ręce zsyła. A pole bitwy
38  2,52|            śmiertelną i aby męstwo wasze, którego wam widać brakuje,
39  2,52|             którą mi sam Bóg przez wasze ręce zsyła. A pole bitwy