Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |           uradowała się, że miła sercu dwórka poczyna zwracać ku
 2  1,3 |       przeciwko nam zawziętość w sercu noszą, najbardziej o to
 3  1,4 |       nieco będąc, cieszył się w sercu, że go sławią, i sam wreszcie
 4  1,5 |          rozmyślając w wezbranym sercu, jaką by ją uczcić modlitwą,
 5  1,5 |     dziedzińcu. Czuł on w młodym sercu litość dla więźnia, którą
 6  1,6 |          tęsknota tak wezbrały w sercu młodzianka, że począł płakać
 7  1,8 |      szedł z pewnym niepokojem w sercu. Że Danuśkę obrał sobie
 8  1,9 |           Zbyszko, choć wielce w sercu strapiony, zauważył przecie,
 9  1,10|        albo dwa, to mi będzie po sercu, a bez ten czas Jagienka
10  1,11|     przypomniała, aże mnie coś w sercu zabolało.~- Chodźmy do izby -
11  1,13|     widziałem.~Bo mi pocieszno w sercu... Zadziora wyszła, a co
12  1,19|       nie sobie, i radował się w sercu na widok owej przedwojennej
13  1,20|         udział - i radował się w sercu, iż nie z byle kim przyjdzie
14  1,24|        Danusia.~I mając smutek w sercu, a łzy na pogotowiu, poczęła
15  1,26|          Juranda, uradował się w sercu i mówił sobie: "Choćby też
16  1,28|         Jurand z nim pojedzie. W sercu wrzał mu gniew, ból i żal -
17  1,32|         i spełni... Na tę myśl w sercu Juranda, obok trwogi i niepokoju
18  1,32|   Juranda zwilgotniały nagle i w sercu zerwała mu się ogromna tęsknota.
19  2,3 |       kochając Danusię, nosiła w sercu nieutulony żal po niej,
20  2,3 |        nakaże.~I znowu rad był w sercu, gdyż myślał sobie: "Teraz
21  2,6 | Zbyszkowym, nosił ból i gorycz w sercu.~- Bogdaj, że wprzód owdowiejesz! -
22  2,8 |          blisko Zgorzelic, żal w sercu Czecha przeważył nad gniewem
23  2,12|      kładąc kilkakrotnie dłoń na sercu. Ona zaś jęła mu opowiadać,
24  2,14|     wszystkiego, co dzieje się w sercu dziewczyny, że zaś nie widział
25  2,20|    kształt stada jeleni, mając w sercu trwogę nieznośną, a w duszy
26  2,21|  uśmiechał się nawet, albowiem w sercu miał dla Sanderusa życzliwość,
27  2,29|      końcu nie było w Zbyszkowym sercu miejsca na nic innego. Więc
28  2,31|       większej litości w niczyim sercu nie znajdzie, ale tego wieczora
29  2,31|    rozpłakała się na dobre, bo w sercu uczyniło się jej ogromnie
30  2,34|             Chłopie! miej Boga w sercu!... cichaj! - wołał Maćko. -
31  2,34|         A Zyndram uradował się w sercu tą pochwałą i tak dalej
32  2,40|        rycerz uradował się tym w sercu wielce, zrozumiał bowiem,
33  2,41|      jaka w tym twardym pozornie sercu tkwiła miłość dla bratanka
34  2,44|       słowa radość buchnęła mu w sercu jak nagły płomień - więc
35  2,46|        radował się stary Maćko w sercu dobytkiem, gospodarstwem,
36  2,46|        pasł oczy i radował się w sercu stary Maćko widokiem Zbyszka
37  2,48|        wytrzymały, krzepił się w sercu stary Maćko i pewne wróżył
38  2,51|       kudły ludzkie, zląkł się w sercu i chciał się oddać w niewolę.
39  2,52|       kudły ludzkie, zląkł się w sercu i chciał się oddać w niewolę.