Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |            długą kopię, każdy miał miecz przy boku i topór u siodła.
 2  1,4 |           cię czeka: może katowski miecz.~Twarze Maćka i Zbyszka
 3  1,7 |          frędzlą złotą. Paszko zaś miecz węgierski, wartości kilku
 4  1,20|             Bóg daj, aby niemiecki miecz całe to plemię wygubił!~-
 5  1,23|       podnieciły te słowa, wydobył miecz, lewą ręką schwycił za ostrze,
 6  1,23|        usiłował chwycić prawą ręką miecz, który poprzednio trzymał
 7  1,26|         dla zabicia czasu podnosić miecz i szło mu nieźle; topór
 8  1,28|         jeno dlatego, by Jurandowi miecz z rąk wytrącić i alibo wykup
 9  1,30|      rzekła - waszej przysiędze na miecz i na rycerską cześć nie
10  1,32|           naprzód topór, następnie miecz, następnie mizerykordię -
11  2,1 |         porwawszy wielki dwuręczny miecz runął jak burza na skamieniałych
12  2,3 |        nich rad by był wyszczerbić miecz na krzyżackim karku, jednakże
13  2,5 |       tkwił w byczej głowie krótki miecz do połowy w oku pogrążon.~
14  2,7 |        włócznią między zęby, łatwo miecz albo topór mógł mu odrąbać
15  2,8 |        ochota chwycić za topór lub miecz i razić bodaj sosny przy
16  2,9 |      wypuścił z brzękiem na ziemię miecz, młody - dzidę, i stali
17  2,11|        rodzić, niżeli jeden takowy miecz mieć nad głową. A ja nie
18  2,11|         tak, że zguba nad nim jako miecz nad głową, a on się jako
19  2,12|            nosi wraz z towarzyszem miecz i hełm z tarczą za rycerzem
20  2,13|           podwójci, że to za młodu miecz za Kunonem nosił, pocałował
21  2,22|        tchu w piersi i zmacał, czy miecz łatwo mu wychodzi z pochew.~
22  2,22|     Sanderusa, porwał wprawdzie za miecz, ale nim zdołał nim machnąć,
23  2,23|         straszny, że chwyciwszy za miecz, skoczył z nim ku Zygfrydowi
24  2,23|         bez tego każę ci wyciągnąć miecz spod kolan i rozwiązać ręce,
25  2,24|             dobrze, ale nie ty! Na miecz mi to przysięgnij i na cześć!~-
26  2,26| dworzyszczu, dadzą mu przecie jaki miecz albo okszę - i będę się
27  2,27|         żelazne blachy, chwytał za miecz, za topór albo za kopię
28  2,29|           nią trzyma ciągle jakoby miecz nad naszymi karkami". "Słowo -
29  2,30|            podniesie, gdyż za to i miecz katowski, i gorsza od miecza
30  2,32|          Malborgu, że mu się udało miecz podniesiony nad głową Zakonu
31  2,33|       mogło w ciągu roku to, czego miecz zakonny nie mógł przez wieki
32  2,41|   mediolańską zbroję - mediolański miecz albo też strzały Angielczyków.~-
33  2,42|        Tak-że ci to sami leźli pod miecz?~- Pozywałem różnych kilkakroć
34  2,51|     Jędrzej z Brochocic, złamawszy miecz na głowie rycerza, który
35  2,51|          zdołał jeszcze przekręcić miecz i płazem tylko w spasły,
36  2,51|           i zhańbiłbyś się, gdybyś miecz na mnie podniósł.~Na to
37  2,52|     Jędrzej z Brochocic, złamawszy miecz na głowie rycerza, który
38  2,52|          zdołał jeszcze przekręcić miecz i płazem tylko w spasły,
39  2,52|           i zhańbiłbyś się, gdybyś miecz na mnie podniósł.~Na to