Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |    sparszeją, albo mleko od nich krwią zajdzie - albo w żniwach
 2  1,2 |         nowe, błyszczące i wcale krwią nie poplamione, chociaż
 3  1,4 |         poczęło również zapływać krwią, rzekł:~- To potem. Niech
 4  1,6 |   Zbyszko rzekł:~- To tak ciągle krwią plwacie?~- Jakoże nie mam
 5  1,6 |        odchrząknął, splunął znów krwią i stęknął trochę z bólu
 6  1,7 |          się też, że ustawicznie krwią spluwa i jeść nie może.
 7  1,8 |       widocznie burzyć i zalewać krwią, a wreszcie znikał z dworu
 8  1,15|      oblicze, policzki napłynęły krwią, oczy poczęły się iskrzyć.~
 9  1,17|     Twarz opata poczęła nabiegać krwią; uszy mu posiniały, a oczy
10  1,19| dobrzyńską porwali, którą wraz z krwią wyrzygać muszą". I gotowano
11  1,21|        On zaś blady, cały zalany krwią tura i własną, podniósł
12  1,26|      okupić jej szczęście choćby krwią własną. Zbyszka też pokochał
13  1,32|         jej z wrogich rąk choćby krwią własną, zrodziło się nowe,
14  2,1 |   obłąkanymi oczyma, cały oblany krwią i krwią dyszący, rozhukany,
15  2,1 |      oczyma, cały oblany krwią i krwią dyszący, rozhukany, zapamiętały,
16  2,1 |     czoło nad brwiami i zalał mu krwią twarz. Jednocześnie rozwarły
17  2,3 |        zakonny gotów czci Zakonu krwią własną do ostatniego tchnienia
18  2,5 |         gotów jest zawsze własną krwią okupić. List ten wysłany
19  2,8 |           A pomsta nad Jurandową krwią? Wolą oni pomstę niż miód
20  2,13|       widać szepnął, że chciałby krwią niewinną strawę popić...
21  2,15|        My chcemy chrztu, ale nie krwią i mieczem. i chcemy wiary,
22  2,15|      chrztu wodą łaski, nie żywą krwią zniszczenia".~Tak i tym
23  2,19|       nich nikt, chyba że własną krwią okupię ich ratunek".~I pomyślawszy
24  2,20|     Chrzczą ci oni ich mieczem i krwią, nie wodą zbawienia. Czytaj
25  2,22|     wysiłkiem, że aż oczy Niemca krwią zaszły, po czym wsunął mu
26  2,22|          bladą i spotniałą, oczy krwią nabiegłe i posiniałe usta -
27  2,23|     przystoi rycerzom niewieścią krwią się babrać, przeto ją księciu
28  2,32|       Ale choćby król z żalu nad krwią krześcijańską wielkiej wojny
29  2,32|          się sławą, powodzeniem, krwią ludzką, tak że rozluźniły
30  2,32|          podmywany od lat całych krwią i łzami, runie od jednego
31  2,42|         to za złe mają, że on ze krwią tego nieszczęsnego plemienia
32  2,49|      zapłacisz.~- Zapłacę choćby krwią, jako i wszyscy zapłacim! –
33  2,50|        płacze ustawicznie nad tą krwią chrześcijańską, która ma
34  2,51|           pancerze, oblewało się krwią żelazo, walili się z siodeł
35  2,51|          dłoni, na którym wraz z krwią przylepły kudły ludzkie,
36  2,51|          poklękali na obluzganej krwią ziemi. Cała chorągiew świętego
37  2,52|           pancerze, oblewało się krwią żelazo, walili się z siodeł
38  2,52|          dłoni, na którym wraz z krwią przylepły kudły ludzkie,
39  2,52|          poklękali na obluzganej krwią ziemi. Cała chorągiew świętego