Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |        na całe księstwo. Zbyszko czuł się także szczęśliwym, gdyż
 2  1,5 |         piór strusich, pawich, i czuł, że wedle chęci jeszcze
 3  1,5 |          na zamkowym dziedzińcu. Czuł on w młodym sercu litość
 4  1,6 |   Ruszajże teraz na bory, lasy!" Czuł bowiem jasno Zbyszko, że
 5  1,7 |        bratanka, że w tej chwili czuł się zdrowszym, i gdy kupiec
 6  1,9 |          o tym dobrze, a zarazem czuł, że po jego śmierci będzie
 7  1,12|         zapowiedział, gdyż Maćko czuł się coraz gorzej. Z początku
 8  1,12|        mi nie żyć bez ciebie".~I czuł, że tak jest - i że musi
 9  1,18|       całym świecie nie znaleźć. Czuł on do ciebie wolę Bożą -
10  1,19|     koniecznie zginie, natomiast czuł, że tak mu się jakoś zapodzieje
11  1,20| przestawały już być dziecinne, i czuł, że wzbiera w nim jakby
12  1,20|     która zalewa mu całe piersi. Czuł także na oczach, na ustach
13  1,20|       zapach od róży.~Zbyszko to czuł, ale nie zdawał sobie z
14  1,21|         kroku postąpić, gdyż nie czuł się pewny w nogach. Za czym
15  1,21|        Zachodzie - z radości nie czuł prawie wcale bólu w zwichniętym
16  1,22|         ta była mu nawet ciężka, czuł bowiem, że nie wypłaci się
17  1,23|   brakiem karności - i de Fourcy czuł, że mają słuszność, ale
18  1,25|   stracił znów wszelką nadzieję, czuł bowiem, że gdy mu zbraknie
19  1,25|      wielka litość nad nią, gdyż czuł, że jej się stanie ciężka
20  1,26|        raz pierwszy konia i choć czuł, że nie mógłby jeszcze tego
21  1,26|          a pójść za mężem - więc czuł, że przy nim większa moc.
22  1,30|    zdradę i obawiał się jej, ale czuł jednocześnie, że Krzyżacy
23  1,30|    żadnej rady, żadnego wyjścia. Czuł nad sobą niemiłosierną przemoc,
24  1,32|        ich zwyciężył i podeptał, czuł się teraz zwyciężonym i
25  1,32|   rycerską siłą, niemniej jednak czuł się zwyciężonym. I było
26  1,32|     uderzał na całe wojska? A on czuł, że może mu się przy godzić
27  2,6 |        te słowa, Czech, albowiem czuł w nich prawdę; jednakże
28  2,7 |   rozmyślał o tym, co się stało. Czuł jakąś pewność, że i na niego
29  2,8 |         bodaj sosny przy drodze. Czuł, że gdyby się dobrze zmachał,
30  2,16|    zabrał Jagienkę ze Zgorzelic, czuł bowiem, że w każdym razie
31  2,16|     odnalazła - więcej niż ujma. Czuł również, że w hardych słowach
32  2,17|        zwycięstwie nieprzyjaciel czuł się zupełnie bezpieczny.
33  2,27|       drogi było jeszcze gorzej, czuł bowiem śmierć nie za orszakiem,
34  2,31|     majestatu, jak gdyby się już czuł pewniejszy na tym tronie,
35  2,31|    kochająca i kochana krewna, i czuł, że lepszej spólniczki do
36  2,32|   przyrodzonego im okrucieństwa. Czuł się więc Konrad von Jungingen
37  2,32|          na prawą drogę, ale sam czuł, że już nie czas! Zawrócić -
38  2,39|   przyjdzie. Zdrowie mu wróciło, czuł siłę w kościach i wiedział,
39  2,44|   układać jego złote włosy, a on czuł bliskość jej wzniesionych