Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |       przez chwilę, tak odrzekł:~- Ciężko z nimi wojować choćby i
 2  1,4 |       bystro na Zbyszka i dodał:~- Ciężko to ludziom szlachetnego
 3  1,4 |       wstawiał za Zbyszkiem, który ciężko może za swój postępek odpowiadać.
 4  1,5 |         nijaka na ród nie spadnie. Ciężko człowiekowi iść na śmierć,
 5  1,5 |      wpadnie w turbację mogącą jej ciężko zaszkodzić. W ten sposób
 6  1,6 |            i przez chwilę oddychał ciężko.~- Co się stało? - rzekł
 7  1,6 |             Zbóje-rycerze! -wiesz? Ciężko mi jeszcze dychać... Bóg
 8  1,6 |         skonać - i choć mi jeszcze ciężko, alem wrócił.~- A to nie
 9  1,6 |       trochę z bólu w piersiach.~- Ciężko was postrzelili - rzekł
10  1,6 |        mógł; przez chwilę oddychał ciężko i wreszcie rzekł:~- Kasztelan
11  1,14|            od chorego odjeżdżać, a ciężko mi tu siedzieć.~- Ciężko
12  1,14|           ciężko mi tu siedzieć.~- Ciężko ci tu siedzieć? - spytała
13  1,18|               Bo widziałem, jak mu ciężko było odjeżdżać. I jeszcze
14  1,21|        góry, a następnie walił się ciężko i kopał śnieg nogami. Inne
15  1,21|              zapytał. - Żywy-li?~- Ciężko pobit - odpowiedział jeden
16  1,22|         driakwie. Zbyszko jednakże ciężko był pobity i od czasu do
17  1,22| odpowiedział, jeno począł oddychać ciężko -a Czech pomilczał przez
18  1,23|            Polaków rzecz... ale że ciężko jest pobit i wkrótce przed
19  1,24|             poszła za nią.~Zbyszko ciężko był chory, ale ujrzawszy
20  1,25|          poduszki, począł oddychać ciężko. Nie przyszło jednak nań
21  1,30|           wiele lat krzywdziliście ciężko Zakon, jednakże bracia chcą
22  1,32|        nasi panowie, ale im z nimi ciężko.~Lecz zaraz potem spojrzał
23  1,32|             na łańcuch wzięli. Oj, ciężko pod Niemcem! Co tam człek
24  2,4 |     chwyciwszy je, począł szlochać ciężko. Księżna Anna Danuta, sama
25  2,5 |           w osłupieniu, oddychając ciężko, z ogniem jeszcze nie-zgasłym
26  2,11|           rzekł wreszcie Maćko - i ciężko go pokarali, a Bóg wie,
27  2,11|        księżom chudziętom pod nimi ciężko...~- To mi jeno dziwno,
28  2,14|          rycerza Maćka dogonisz.~- Ciężko będzie. Stary pan twardy
29  2,14|        broni, i stary Tolima, jeno ciężko tu będzie siedzieć bez wieści.~-
30  2,21|       takiego potkało, że aż potem ciężko zachorzał i o mało ostatniej
31  2,24|        głowę myśl, że ona może być ciężko chora i że wymówiła dwukrotnie
32  2,24|         głowy, trzymała ją wspartą ciężko na ramieniu młodego rycerza,
33  2,26|   zwietrzył zapach świeżej krwi. I ciężko musiał walczyć z tą żądzą,
34  2,26|         musiał walczyć z tą żądzą, ciężko łamać się z sobą, aż dopiero
35  2,26|      nieszczęsnego Krzyżaka zwisło ciężko.~Przez jedno mgnienie oka
36  2,33| dotyczącymi Kościoła w Prusiech, i ciężko gnębili inne klasztory oraz
37  2,37|        frasunku, po czym westchnął ciężko i rzekł:~- Ej, mocny Boże!...
38  2,42|         tych trucheł i tak samo mi ciężko było jako i przedtem. Tak
39  2,49|          Ale zachodniemu rycerstwu ciężko z nimi, gdyż oni w ucieczce