Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |              było wymiarkować, a kołka wolał nikt nie odtykać.~- Dziwy
 2  1,2 |                tylko o sobie, albowiem wolał on pokazywać i księżnie,
 3  1,5 | zniecierpliwiony matactwami Krzyżaków, wołał do ich wysłanników: "Ty
 4  1,5 |              abych ja hańbę od śmierci wolał. Jam to uczynił: Zbyszko
 5  1,5 |            much.~- Dajcie mi spokój! - wołał - zawinił, całe Królestwo
 6  1,5 |              kolan, a dziecinny głosik wołał coraz żałośniej:~- Daruj
 7  1,5 |                gdyby i on był z daleka wołał, iże jest posłem, tedybym
 8  1,5 |              głosy: "Prawda! czemu nie wołał!" Lecz twarz kasztelana
 9  1,8 |            lecz każdy po pewnym czasie wolał odbiec lenna, stad i chłopów,
10  1,12|            zbliża się z przodu. Ale to wolał. Chwycił wygodnie widły,
11  1,13|               późna, a zbudziwszy się, wołał o jedzenie. Na niedźwiedzie
12  1,15|          clerici scholares, choć każdy wolał prasnąć książkę, a chycić
13  1,15|               A on nie stanął, bo mnie wolał z pachołkami nocą w Tulczy
14  1,19|              krzywda nie stała. Ale on wolał uciec. Może jednak bał się
15  1,19|              ujrzy Danuśki dziewczyną. Wołał wówczas Sanderusa i znów
16  1,27|             zdumieniem młody rycerz. I wołał na ludzi pracujących opodal,
17  2,1 |          którym trzymał niedźwiadka, i wołał:~- Kazanie! kazanie! przyjechał
18  2,1 |              patrzy na twoją zdradę! - wołał Jurand. - Na rany Zbawiciela!
19  2,7 |                teraz prośba, a zarazem wołał jeszcze ciszej, jak ludzie,
20  2,10|      sprzeciwiał się szczerze. Owszem, wolał, by Jagienka z nim jechała,
21  2,11|           tracił wówczas znowu ducha i wołał, iż to "złe zawzięło się
22  2,11|              ale rozważywszy wszystko, wolał dotrzeć wprzód do strasznego
23  2,13|              albo dobra. A w Szczytnie wolał kata nie ostawiać. Bał się
24  2,14|      wyciągając ku niemu rękę.~Lecz on wolał pochylić się do jej nóg
25  2,24|            dokładnie, co ofiaruje, ale wolał zaczekać, nie wiedząc bowiem,
26  2,25|               i przemocą w gardło lać, wolał ustąpić, aby do poniewierania
27  2,25|             Wokili!" (Niemcy!), on zaś wolał umykać niż wywodzić się,
28  2,32|        bojarzynek - ale ja bym jeszcze wolał w pole ku Krzyżakom i tego
29  2,34|             Boga w sercu!... cichaj! - wołał Maćko. - Co wskórasz? Hamuj
30  2,38|             poświadczy, bo wie, iżebym wolał sczeznąć sto razy niźli
31  2,39|              został sprzedany, Zbyszko wolał, aby została z ojcami.~Wieźli
32  2,46|                do zamku nie przeniósł; wolał zostać w starym domostwie,
33  2,48|           mogło powstrzymać i niejeden wolał śmierć od życia pod straszliwym
34  2,49|                  Patrzcie, patrzcie! - wołał ksiądz.~- Prawda! coś ci
35  2,51|         drągach.~- Gotuj się! gotuj! - wołał ogromnym głosem Zyndram
36  2,51|         mistrza.~- Ratuj się, panie! - wołał pobladłymi usty komtur Elbląga. -
37  2,52|         drągach.~- Gotuj się! gotuj! - wołał ogromnym głosem Zyndram
38  2,52|         mistrza.~- Ratuj się, panie! - wołał pobladłymi usty komtur Elbląga. -