Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |      widocznie niezbyt postępkiem swoim Boga ucieszył. Byłem wtedy
 2  1,2 |  przysłała gońca z oznajmieniem o swoim przybyciu i że nie zatrzymała
 3  1,3 |           zesłał i w miłosierdziu swoim pobić mi ich do śmierci
 4  1,4 |          być znakomitymi ludźmi w swoim narodzie, i z tym większym
 5  1,4 | wysłuchane, że Bóg w miłosierdziu swoim zsyła mu takiego Niemca,
 6  1,5 |          krzyżu i nieprzyjaciołom swoim...~- Prawy to rycerz mówi! -
 7  1,6 |        jadła, do snu i chodził po swoim podziemiu jak dziki zwierz
 8  1,6 |    niektóre rzucały się w objęcia swoim kochankom, oświadczając,
 9  1,8 |           przejrzy. Nikt z nim na swoim nie postawi... Jeno księżnę,
10  1,15|          wraca i sam pierwszy nad swoim gniewem wydziwia... Wy go
11  1,15|           uparł się i postawił na swoim. Po drodze stękał trochę,
12  1,16|      kazał śpiewać nabożne pieśni swoim szpylmanom - później atoli,
13  1,16|          że nakrył ją prawie całą swoim olbrzymim rękawem, i począł
14  1,17|           w wyborny humor i kazał swoim klerykom-wagantom śpiewać
15  1,19|           pomiarkowała, że już na swoim postawi, i nuż z płaczem
16  1,20|     jednego z rybałtów, których w swoim czasie widział między służbą
17  1,20|    Szczytna, którego krewny był w swoim czasie marszałkiem, i Zygfryd
18  1,21|           począł go wysławiać: że swoim śmiałym postępkiem ochronił
19  1,26|        moja". Coś tam zasłyszał w swoim czasie od pewnego kleryka
20  1,28|           Jurand popatrzył chwilę swoim zdrowym okiem na młodzieńca
21  1,28|         już nie zaniecha, póki na swoim nie postawi.~Po czym zabrał
22  1,28|    boskich nie słuchają? Każdy na swoim zamku jako książę udzielny
23  1,32|     schwycił się Jakby za bary ze swoim hardym sercem, ze swoją
24  2,24|        nie odmówią, a cóż dopiero swoim! Dla tej niebogi może też
25  2,25|          Szczytna z wiadomością o swoim odjeździe na Żmujdź przysłał,
26  2,31|          chwili zapomniał nawet o swoim żalu - i ściskając ręce
27  2,32|        słowa, które powiedziała w swoim czasie księżna Aleksandra
28  2,40|      Zgorzelic, ażeby o przybyciu swoim i Jagienkowym oznajmić,
29  2,41|         wykarczował i zagarnął. W swoim czasie pozywał on nawet
30  2,42|          nie chciał poprzestać na swoim, a o zagrabieniu cudzego
31  2,46|      miejscu sadzą i dobrodziejem swoim zowią.~-Dlatego im też Pan
32  2,46|           książę jakoweś na zamku swoim siedzące". A przed Jagienką
33  2,51|        wojska i herby, pokazywali swoim Sieradzanom dwie chorągwie
34  2,51|          go tedy Andrzej giermkom swoim, nie odgadując, że zięcia
35  2,51|           rozbiegli się, każdy ku swoim. - Niemce! Sam mistrz! -
36  2,52|        wojska i herby, pokazywali swoim Sieradzanom dwie chorągwie
37  2,52|          go tedy Andrzej giermkom swoim, nie odgadując, że zięcia
38  2,52|           rozbiegli się, każdy ku swoim. - Niemce! Sam mistrz! -