Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |     Posłuchajcie - odpowiedział spokojnie Zbyszko. - Gadałem z Mikołajem
 2  1,4 |       Powała.~A Zbyszko odrzekł spokojnie i z taką powagą, jakby mu
 3  1,5 |      grozi?~Lecz Kuno wytrzymał spokojnie groźne spojrzenia i odrzekł
 4  1,10|    broni z ręki.~Jechali jednak spokojnie, tak że Zbyszkowi poczynała
 5  1,10|   popatrzywszy chwilę, zawrócił spokojnie do orszaku i z daleka począł
 6  1,14|         przez długi czas leżeli spokojnie, nie widząc przed sobą nic
 7  1,17|     siatkę włosy i odpowiedział spokojnie:~- Jakoże ją mam brać, kiedym
 8  1,19|     napiąć.~Czech zaś odtroczył spokojnie sukienną opończę podbitą
 9  1,19| pociągnąć, to żeby choć na boku spokojnie ostali - ale tego nie będzie...~-
10  1,20|     jechać.~Jakoż ruszyli dalej spokojnie. Z Ciechanowa do Przasnysza
11  1,24|      ona kazała mu zachować się spokojnie i własnymi rękoma pomogła
12  1,27|        zdawali się spać cicho i spokojnie. Lecz inni poginęli, walcząc
13  2,1 |        się do zebranych i rzekł spokojnie a dobitnie:~- Biorę was
14  2,5 |   chwilami nacierał, czyniąc to spokojnie, lubo tak szybko, że ledwie
15  2,5 |        przestali zachowywać się spokojnie i co chwila teraz odzywały
16  2,9 |         Lecz Maćko odpowiedział spokojnie:~- Może i z wykupem, ale
17  2,9 |         po czym mówił dalej tak spokojnie i poufnie, jakby ci obaj
18  2,9 |  zwrócił się do starego i rzekł spokojnie:~- Wiecie, mój bratanek
19  2,9 |     bójcie się niczego! Jedźcie spokojnie. Nie zginie wam i jedna
20  2,11|         gdyż potem oczy całkiem spokojnie w inną stronę obrócił. Zbyszka
21  2,11|       pisma nie jechałby ja tak spokojnie do Szczytna.~- A ówże stary
22  2,19|       albo przepuścić ową straż spokojnie, albo też, gdyby ludzie
23  2,20|       zawołał, nie mogąc znieść spokojnie takich stów, Mazur. - A
24  2,22|         to nie przypadło na cię spokojnie się ożenić, a mnie spokojnie
25  2,22|    spokojnie się ożenić, a mnie spokojnie przy was siedzieć... Bo
26  2,23|        i Syna, i Ducha, śpijcie spokojnie!~I przeżegnał ją ręką, a
27  2,23|    niewiasty i rycerskiej córki spokojnie patrzył, boś może i sam
28  2,23|      Zygfryda.~Maćko położył mu spokojnie dłoń na ramieniu i przycisnął
29  2,23|       zresztą przyjął wiadomość spokojnie. Nie sprzeciwił się również
30  2,25|       ksiądz wstał, mógł mu już spokojnie powtórzyć, jakim sposobem
31  2,27|       ostatni postój, aby mogła spokojnie oddychać. Byli o milę może
32  2,27|      wśród popołudniowej ciszy, spokojnie, z przymkniętymi powiekami.
33  2,27|        z piersi.~Danusia leżała spokojnie, coś sobie przypominając,
34  2,35|       im, że muszą się zachować spokojnie, i prosili ich o to bardzo
35  2,35|    rycerzy.~- To - odpowiedział spokojnie Zyndram - takie pole, na
36  2,40|         odbyć, a potem siedzieć spokojnie doma aż do Zbyszkowego powrotu.
37  2,43|  Maćkiem. Starał się mówić niby spokojnie, a nawet obojętnie, i ani
38  2,46|         zmąci już płynących tak spokojnie jak jasny strumień dni życia.