Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |           próżno wyrzekać, próżno samej Stolicy Apostolskiej się
 2  1,6 |        Piotr ochrzcił dziecko tej samej nocy, z czego wnoszono,
 3  1,8 |            Nikt nie przestawał na samej obronie, ale za grabież
 4  1,18|        głos Jagienki, która w tej samej chwili rzekła:~- Wygoili
 5  1,19|         taka dola... Cni się, cni samej niewieście na świecie...
 6  1,22| towarzyszami będą się potykali na samej granicy Prus i Spychowa.
 7  1,22|         kiwać groźnie palcem przy samej twarzy Krzyżaka.~- Waruj
 8  1,23|           Lecz przerwał, bo w tej samej chwili z tyłu za nimi, na
 9  1,23|        jak odpowiadam!... I w tej samej chwili błysnął nożem przy
10  1,24|          w boleści śmieje. Aże mi samej czasem śluzy z oczu pociekną!
11  1,25|      czasu Danusi odmówił - i jej samej powiedział, że dla tajemnych
12  1,27|         czy nie umarł, lecz w tej samej chwili piersi jego poczęły
13  1,30|      Szczytnie, mógłby ruszyć tej samej nocy ku granicy, napaść
14  1,32|           podnosić się do góry, w samej zaś bramie spadła ciężka
15  2,1 |       moim bękartem...~Lecz w tej samej chwili Jurand ryknął jak
16  2,2 |                 Rozdział II~W tej samej sali wieczorem siedział
17  2,2 |          Żyje?~- Żyje, leży w tej samej sieci, w którąśmy go zaplątali.
18  2,5 |            każdy bowiem pragnął z samej postawy i z uzbrojenia ich
19  2,5 |           w chwili walki myślał o samej walce. Nagle ów krzyk uprzytomnił
20  2,7 |         dosięgnę, inną, gorszą od samej śmierci mękę mu zadam.~I
21  2,7 |           nim zwierzę, lecz w tej samej chwili ujrzał, iż ktoś leży
22  2,8 |         się to stało za przyczyną samej księżny Anny Danuty, a wydało
23  2,8 |        rób, co chcesz!~Lecz w tej samej chwili zdjęła go jak na
24  2,9 |            Nieskładnie by mi było samej między wami, bo jakże? To
25  2,10|     sierpem rzucić?~- A jakoże mi samej z Sieciechówną wracać? Miałabym
26  2,11|          a wieśniacza ludność tej samej jest krwi, jeno że pod obcą
27  2,19|       wyraźniejsze.~Zbyszko w tej samej chwili wyprowadził swój
28  2,19| niepobożną pieśń, co łatwo było z samej nuty wymiarkować. Wsłuchawszy
29  2,19|         jeźdźców.~A Zbyszko w tej samej chwili pochylił się w siodle,
30  2,19|           je po bitwie. Ale w tej samej chwili nowa fala wściekłości
31  2,22|           szepnął Zbyszko i w tej samej chwili zeskoczył z konia.~
32  2,24|       głowy, jeno ją bierz do tej samej kołyski, w której ją wieźli,
33  2,29|     chociaż słów nie rozumiał, od samej nuty chwycił ogromny płacz
34  2,29|          von Baden także go z tej samej przyczyny bronią, a wreszcie
35  2,47|         być.~- Czemu?~- Skroś tej samej przyczyny, którą księżna
36  2,49|        przeznaczy. Lecz Zbyszko z samej ciekawości wytoczył zaraz
37  2,51|           Nastała cięższa może od samej bitwy chwila oczekiwania.
38  2,52|           Nastała cięższa może od samej bitwy chwila oczekiwania.