Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         poczęła kiwać głową na obie strony, a dzieweczka śpiewała
 2  1,2 |     druga w fioletowe i żółte, obie zaś kończyły się u góry
 3  1,2 |       kleić, a główka chwiać w obie strony; raz i drugi spojrzała
 4  1,5 |      począł się cofać. Ale one obie uklękły przed nim i Danusia
 5  1,5 |    Daruj mu, panie! - zawołały obie księżne.~- Daruj mu, daruj! -
 6  1,5 |      rozkoszując się tym, że i obie księżne, i tak znamienici
 7  1,5 |      Zlękły się tej zapowiedzi obie księżne i postanowiły milczeć
 8  1,5 |        Zbyszko założył na kark obie dłonie i przechyliwszy~w
 9  1,5 |   zdarzyło się coś innego. Oto obie księżne mazowieckie nie
10  1,8 | niemieckich. W ten sposób, gdy obie strony żądały sprawiedliwości,
11  1,17|     cudnie rzeźbiona łagiewka, obie zdobyte~razem z innymi skarbami
12  1,20|        de Lorche, przykładając obie dłonie do serca.~I podniósłszy
13  1,20|   albowiem przechylając się na obie strony, starał się dojrzeć
14  1,20|      zaś zdumiał się; podniósł obie ręce w górę i zapytał:~-
15  1,20|    wyszła i księżna z Danusią, obie przybrane w kaptury ze skór
16  1,22|    usłyszawszy to, odgarnął na obie strony włosy i wstawszy
17  1,22|     który umiał każdą rzecz na obie strony rozważyć, założył
18  1,25|      uderzyły w głośny płacz i obie wraz ze Zbyszkiem poczęły
19  1,26|        chwyciwszy toporzysko w obie dłonie, zdołałby już skutecznie
20  1,27|       w śnieg i odrzucać go na obie strony.~Po chwili ujrzano
21  1,30|      więc wagowała się Pani na obie strony, bo nie miała się
22  2,1 |    zbliżył się do owych drzwi, obie ich potowy otworzyły się
23  2,1 |    Żołnierze rozstąpili się na obie strony, gdyż jakkolwiek
24  2,1 |       Jurand ryknął jak buhaj: obie jego dłonie chwyciły Danvelda
25  2,9 |        stary splunął z lekka w obie dłonie, młody zaś dodał:~-
26  2,10|       innej rady, tylko trzeba obie dziewczyny dalej z sobą
27  2,10|       ich to zbytnio, albowiem obie przywykły były w Zgorzelicach
28  2,10|        wymoszczonym tapczanie. Obie nie mogły jakoś prędko zasnąć,
29  2,11|      gdyż postanowił już wieźć obie dziewki aż do Płocka, gdzie
30  2,11| Przybywszy do domu, zastał już obie ubrane, nawet przystrojone
31  2,11|       Więc natychmiast uklękły obie z Sieciechówną i poczęły
32  2,11|      spłynęła, zabrał Czecha i obie dziewczyny na pogrzeb do
33  2,14|    Więc Sieciechówna podniosła obie ręce do głowy i po chwili
34  2,18|        rozglądał się bystro na obie strony i nagle usłyszawszy
35  2,22|        blaskiem łąkę, kopiec i obie stojące dość daleko od siebie
36  2,31|  zaledwie mogli się dosłyszeć. Obie też księżne, a z nimi niewiasty,
37  2,37|        Jagienka.~Macko założył obie ręce na kark, jak miał zwyczaj
38  2,48|      które spierały się jakoby obie strony, ale wojny nie było.