Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |       Spogląda ku nam, jakby sobie kogo chciał wybrać - zauważył
 2  1,4 |     zagorzał...~- Krzyżak jak może kogo zgubić, to zgubi - odrzekła
 3  1,5 | zapalczywości swej nie pomyślał, w kogo bijesz, i czynił bez złości,
 4  1,6 |      zratować...~- Widzieliście tu kogo?~- Byłem u kasztelana krakowskiego,
 5  1,11|          czego więcej potrzeba, to kogo przyślijcie, jeno takiego,
 6  1,13|   Przyjedzie opat, to mi powie, do kogo mam się udać - bo i nie
 7  1,17|         jakowaś bitka albo czy kto kogo nie wyzwał. Ten jednakże,
 8  1,17|         tak ja, nie przymierzając, kogo zaswatał - toby za niego
 9  1,17|                Dobrze temu będzie, kogo zaswatacie - rzekł Maćko.
10  1,19|         niedzielach umrze ci ktoś, kogo najwięcej na świecie miłujesz.~
11  1,25|           będzie grzech - i to nie kogo innego, jeno mój... Hm!
12  1,26|          także kupcy i rycerze, że kogo zamieć z dala od siedzib
13  1,26|  okrutniejsza i wszyscy mówili, że kogo w szczerym polu złapie,
14  1,28|         się do pana ze Spychowa:~- Kogo macie teraz z jeńców?~-
15  1,30|           strony, bo nie miała się kogo poradziać. Ale zlitowali
16  1,32|         Czego miał doznać, doznał, kogo miał pomścić, pomścił. A
17  2,1 |          pewnie ma w pysku; rad by kogo ciął, ale nie może!" Danveld
18  2,1 |            ich gonić wokół ścian i kogo dognał - ten marł jakby
19  2,9 |            powiem wam szczerze, od kogo się tu najwięcej szkód boję.
20  2,9 |           szkód boję. Jużci nie od kogo innego, jeno od Cztana z
21  2,9 |    bardziej nastawał. Bóg wie, kto kogo zmoże, a rzecz pewna, że
22  2,11|          na świecie rycerzem.~- Za kogo księżna miłościwa, pani
23  2,13|          tu przed nimi. Mają przez kogo innego nowinę przysłać,
24  2,17|           zmoże? kto się im oprze? kogo ich siła nie przełamie?~-
25  2,20|        oddadzą ci zakonni rycerze, kogo zechcesz, gdyż inaczej wielki
26  2,23|            bo, powiada, mają przez kogo innego nowinę przysłać,
27  2,25|          ale na razie nie było się kogo spytać. Dopiero od osaczników
28  2,29|           klechy, z którym w braku kogo innego o swoich frasunkach
29  2,32|          dziedzictwo, który jeden, kogo chce, księciem na Litwie
30  2,32|         których Zakon nie miał już kogo nawracać - i osiąść chyba
31  2,34|       krewniaka, inny zięcia alibo kogo. Komturowie graniczni każą
32  2,36|            głęboko i rzekł:~- Ano, kogo Bóg chciał wziąć, to wziął,
33  2,36|          chciał wziąć, to wziął, a kogo chciał ostawić, to ostawił,
34  2,39|            Nie wydasz-li ty się za kogo bądź?~- Ja?... Ja mniszką
35  2,41|     porządek - byle tylko było dla kogo trudzić się i pracować.
36  2,45|      rycerzem, miał już bowiem dla kogo pracować, zabiegać i wiedział,
37  2,45|       jednak, gdy była mowa o tym, kogo by okolica wybrała, gdyby
38  2,48|      wołano ze wszystkich stron.~- Kogo widziałem? Zyndrama z Maszkowic!