Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |         bramy klasztornej, w której czekał na księżnę opat na czele
 2  1,5 |    przebłagał go, wrócił do kraju i czekał na opróżnienie której ze
 3  1,10|           zaś wysunął się naprzód i czekał.~Jakoż po pewnym czasie
 4  1,12|           przeżegnał się, zasiadł i czekał.~Czerwone promienie zachodzącego
 5  1,12|         innej rady, tylko czekać.~I czekał tak długo, że aż zdziwienie
 6  1,12|             zawietrzył i też by nie czekał do rana.~I nagle mrowie
 7  1,12|         widły, podniósł się cicho i czekał.~Wtem nad głową usłyszał
 8  1,12|            do uścisku. Tego właśnie czekał Zbyszko;~zebrał się w sobie,
 9  1,14|           znikła mu z oczu. Zbyszko czekał i czekał, aż wreszcie począł
10  1,14|            z oczu. Zbyszko czekał i czekał, aż wreszcie począł się
11  1,14|             wciągnie.~- A jam ci tu czekał jak kto głupi! Chytra z
12  1,14|             pachołka z końmi, który czekał na skraju lasu.~Jagienka
13  1,16|            W przedsionku kościelnym czekał ich nowy zawód. Obaj pospieszyli
14  1,17|            wołać Maćko, który tylko czekał na tę chwilę. - Od innego
15  1,18|                Rozdział XVIII~Maćko czekał cierpliwie przez kilka dni,
16  1,20|           rycerską cześć, iż będzie czekał na pozwolenie księcia, tym
17  1,21| bezlistny-mi krzami wikliny - każdy czekał z niecierpliwością, jaki
18  1,25|              gdzie ojciec Wyszoniek czekał już na nich z Panem Bogiem.
19  1,26|             rok urodzajny, i wesoło czekał świąt, które miały niebawem
20  1,31|         oświadczył mu natomiast, by czekał cierpliwie i tymczasem nic
21  1,32|       zatrąbił raz, drugi, trzeci i czekał. Na murach nie było żywej
22  1,32|              rzekł sobie w duszy.~I czekał.~Tymczasem w wyzębieniach
23  1,32|           powtarzał sobie Jurand.~I czekał. Przyszło południe, mury
24  1,32|          następnie mizerykordię - i czekał. Oni zaś chwycili to wszystko,
25  2,5 |           na jeden cios stanowczy i czekał pory.~Okrutna walka przeciągała
26  2,7 |        narady z Rotgierem wypaść, i czekał.~Tymczasem upłynęły od terminu,
27  2,7 |            kluczami i latarnią i by czekał, póki nie wrócę. Niech ma
28  2,7 |    zamkniętych powiekach Rotgiera i czekał.~- Ba! jakoże masz przemówić -
29  2,7 |         snem pachołek, wewnątrz zaś czekał wedle rozkazu na Zygfryda
30  2,7 |             czym zapalił latarnię i czekał.~- A teraz słuchaj, psie -
31  2,13|       pilnował i ode mnie na nowiny czekał. Być może, powiada, że ci
32  2,13|         Siadł ci tedy na schodach i czekał, aż tu nadchodzi komtur.
33  2,22|             dzień zatrzymywał się i czekał na nas; jeśli zaś nie znajdziem
34  2,23|        ruszysz?~- Nie będę świtania czekał, ale teraz przy legnę trochę.
35  2,24|        parobków i juczne konie, ale czekał.~Wszelako gdy minęło południe,
36  2,48|        słuchaj: ja do białego włosa czekał na tę godzinę.~I dosyć było
37  2,51|            wycinać.~Ale oto właśnie czekał ich straszny i krwawy zawód.
38  2,52|            wycinać.~Ale oto właśnie czekał ich straszny i krwawy zawód.