Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |     Zbyszku! Zbyszku!", lecz on ruszył koniem i jechał coraz prędzej,
 2  1,4 |       okrzyk: "Grady! Grady!" - ruszył co koń wyskoczy na Krzyżaka.~
 3  1,4 |         nie rzekłszy ani słowa, ruszył koniem przed siebie, pomijając
 4  1,4 |      żegnać...~W chwili zaś gdy ruszył, pan z Taczewa nie mógł
 5  1,5 |      taką rzecz czynić.~A kniaź ruszył ramionami:~- Toż nie po
 6  1,6 |     przyjazd nieobecnego króla, ruszył co prędzej do Malborga,
 7  1,10|         jacyś swoi! Zbyszko zaś ruszył koniem naprzód:~- Kto o
 8  1,10|        Jagna! Jagna!...~Po czym ruszył naprzód, ale nim zdążył
 9  1,15|        który zajechał na wozie, ruszył się żywo Zych, opat zaś,
10  1,16|       słyszał.~Po chwili orszak ruszył dalej, ale w milczeniu;
11  1,16|      Dopiero gdy świetny orszak ruszył z powrotem i gdy z dala
12  1,17|      ani na chwilę zimnej krwi, ruszył niedbale ramionami i odpowiedział:~-
13  1,19|      Zbyszko nie odpowiedział - ruszył jeno koniem przed siebie,
14  1,19|         powietrzu znak krzyża - ruszył przed siebie.~Lecz nie ujechał
15  1,19|         i nie dobywając miecza, ruszył koniem ku rycerzom zakonnym.
16  1,29|      nie odrzekł nic, po chwili ruszył koniem i wysunąwszy się
17  1,32|         zamku. Na ten widok nie ruszył się jeszcze z miejsca, ale
18  1,32|    miłosierdzie.~I gdy wreszcie ruszył koniem, poczuł, że w serce
19  1,32|  śniegiem.~Ów, jakby mimo woli, ruszył przed siebie koniem, wówczas
20  1,32|     dwie ręce zwykłego męża - i ruszył ku nim koniem.~Lecz oni
21  2,1 |  zahukany, zelżony, aż wreszcie ruszył ku staremu Zygfrydowi i
22  2,6 |        nocy, której do Szczytna ruszył. No - i nie spodziewał się
23  2,11|   chwili okręcił na sobie pas i ruszył ku znienawidzonemu Krzyżakowi.~
24  2,20|         wciąż był nieprzytomny, ruszył ludzi i szedł śpiesznie
25  2,21|       stopniowo na jego twarzy; ruszył głową raz i drugi, a wreszcie
26  2,22|         ręce pachołkom, sam zaś ruszył ku leżącym, w mgnieniu oka
27  2,23| powtórzył.~- Ano! to może byś i ruszył przed nami. Staremu Jurandowi
28  2,23|      panie.~Zaniepokojony Maćko ruszył spiesznie z Hlawą do koni,
29  2,26|         na wszystko baczne oko, ruszył też koniem ku niemu i z
30  2,29|   puścił!~A na to pan de Lorche ruszył ramionami:~- Co im tam glejty!
31  2,39|        poczęły parskać i orszak ruszył.~Ale Jagienka, Maćko, ksiądz,
32  2,39|    otoczonych zbrojną czeladzią ruszył z Jagienką w stronę Bogdańca.
33  2,42|        ty coś skrywasz! Zbyszko ruszył ramionami.~- Nie mam wesołości,
34  2,51|      Boże! I skinieniem prawicy ruszył czternaście chorągwi żelaznego
35  2,51|    także, że chwila nadeszła, i ruszył swe żelazne hufce, tak jak
36  2,52|      Boże! I skinieniem prawicy ruszył czternaście chorągwi żelaznego
37  2,52|    także, że chwila nadeszła, i ruszył swe żelazne hufce, tak jak