Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |       Wychodziliśmy jeszcze w pole przeciw Ulrykowi z Jungingen,
 2  1,11|  ochoty!~Idźże rano z sochą w pole!~A ja z Kasią w żytko wolę.~
 3  1,16|     kupą nie napadną, jeno na pole rycerskim obyczajem pozwą,
 4  1,22|     ale postanowili wywabić w pole słynnego wojownika, aby
 5  1,28|     pod sąd odda albo każe im pole Jurandowi dać.~- Pole -
 6  1,28|      im pole Jurandowi dać.~- Pole - zawołał Zbyszko - mnie
 7  1,30| Czynili zasadzki i pozywali w pole... Tak było i teraz. Majneger
 8  2,9 |     będzie, żeby mnie stary w pole nie pozwał, ale mniejsza
 9  2,11|      co przymknę oczy, to ono pole widzę...~I przymknął oczy,
10  2,11|    było? - powtórzył dziad. - Pole pamiętam, jakobym tera patrzył:
11  2,14|   Głowaczowi było tak pilno w pole, że gdy razem z Jagienką
12  2,32|    ale ja bym jeszcze wolał w pole ku Krzyżakom i tego tobie
13  2,35|     spokojnie Zyndram - takie pole, na którym nikt nie mógł
14  2,41|      nawet obu naraz Wilków w pole, na kopie albo na długie
15  2,47|     przysparzać, aby godnie w pole wystąpić.~ ~
16  2,51|       nie wyprowadził dotąd w pole, lekceważył też przeciwnika,
17  2,51|    nie spodoba się wystąpić w pole.~A na to hrabia Wende, mąż
18  2,51|     przez wasze ręce zsyła. A pole bitwy On także wyznaczy.
19  2,51|       Cofają się Niemce. Dają pole!~Heroldowie odeszli i po
20  2,51|       tej jednej kępy całe to pole było puste, szare, przeraźliwe,
21  2,51|       tysiące liści, wpadł na pole, chwycił suche źdźbła traw,
22  2,51|    łuszczą strąki, gdy się na pole zasiane młodym grochem dostaną.~
23  2,51|      oszczepach i od kos całe pole.~Aż doszli.~- Bij! - zakrzyknęli
24  2,51|       Bóg, abym ja opuścił to pole, na którym tylu mężnych
25  2,51|  leżeli najbliżej, ale i całe pole między Grunwaldem a Tannenbergiem.
26  2,51|      ciągnęło się owo żałosne pole śmierci z dziesiątkami tysięcy
27  2,52|       nie wyprowadził dotąd w pole, lekceważył też przeciwnika,
28  2,52|    nie spodoba się wystąpić w pole.~A na to hrabia Wende, mąż
29  2,52|     przez wasze ręce zsyła. A pole bitwy On także wyznaczy.
30  2,52|       Cofają się Niemce. Dają pole!~Heroldowie odeszli i po
31  2,52|       tej jednej kępy całe to pole było puste, szare, przeraźliwe,
32  2,52|       tysiące liści, wpadł na pole, chwycił suche źdźbła traw,
33  2,52|    łuszczą strąki, gdy się na pole zasiane młodym grochem dostaną.~
34  2,52|      oszczepach i od kos całe pole.~Aż doszli.~- Bij! - zakrzyknęli
35  2,52|       Bóg, abym ja opuścił to pole, na którym tylu mężnych
36  2,52|  leżeli najbliżej, ale i całe pole między Grunwaldem a Tannenbergiem.
37  2,52|      ciągnęło się owo żałosne pole śmierci z dziesiątkami tysięcy