Tom, Rozdzial
1 1,3 | Podobno prawdziwe drzewo Krzyża Świętego mają: jakże z nimi
2 1,4 | świętokrzyskim nie ma drzewa Krzyża Świętego?~- Prawda, jak
3 1,5 | wraz z nim skłonić do stóp Krzyża ostatni pogański naród w
4 1,5 | jeden wasz rycerz, i choć z krzyża na płaszczu łacnie mógł
5 1,5 | poprzysiąc, żeś płaszcza i krzyża nie widział?~- Nijak! -
6 1,5 | odpowiedział Zbyszko - żeby ja krzyża nie widział, to myślałbym,
7 1,17| nawet kładli na piersi znak krzyża; on zaś, widząc, jak go
8 1,17| liście" i jakom znakiem krzyża świętego sam poświadczył.
9 1,17| którym Maćko był znakiem krzyża podpisany, rzekł:~- Czego
10 1,17| Łysą Górę, aby się drzewu Krzyża Świętego pokłonić.~Uradował
11 1,19| uczyniwszy w powietrzu znak krzyża - ruszył przed siebie.~Lecz
12 1,21| mu do szczętu piersi ni krzyża.~Nieszczęściem lekarz książęcy,
13 1,22| kar dosyć na krzywdzicieli Krzyża?~- Słuchaj! - rzekł książę -
14 1,23| Malborgu znajdziesz godnych Krzyża rycerzy, ale ci, którzy
15 1,23| rękojmię mającą kształt krzyża, na głowę świętego Dionizego,
16 1,25| Wyszoniek żegnał ją znakiem krzyża na drogę. Obróciła się jeszcze
17 1,30| Niemcy żegnali się znakiem krzyża - teraz nie widział nic
18 1,32| przejechał mimo, czyniąc znak krzyża, zbliżył się do przekopu
19 2,2 | zguba wyjdzie na chwałę Krzyża i Zakonu, to powinieneś.
20 2,3 | królestwach i księstwach, znak krzyża na płaszczu ochrania, zjednywa
21 2,3 | Nasz Jurand! krzywdziciel Krzyża! rozlewca krwi niewinnej!
22 2,3 | w imię sprawiedliwości i Krzyża, nagródź nam nasze krzywdy
23 2,10| zwracając się ku borowi, znaki krzyża. Anulka zaś Sieciechówna
24 2,11| naprzód uczynił nią znak krzyża, potem jął wodzić lewą dłonią
25 2,11| zrobił znów kilkakrotnie znak krzyża w powietrzu.~- Krzyżacy! -
26 2,17| uporczywsze, dlatego że czci Krzyża nauczał nie łagodny zwiastun
27 2,17| przed Krzyżem, byle tego Krzyża nie wznosiły niemieckie
28 2,20| zbawienia wyciągają ręce do Krzyża, ale zali wiesz, kto im
29 2,22| wielki zacios w kształcie krzyża, świeżo widocznie uczyniony.
30 2,22| zaledwie uczynił pierwszy znak krzyża, gdy jeden z posłanych naprzód
31 2,23| czyniąc przy nich zarazem znak krzyża: "Kto wie, komu wy w rzeczy
32 2,23| czyniąc w zdumieniu znak krzyża, rzekł:~- W imię Ojca i
33 2,26| na myśl, że pod znakiem krzyża może mu zawyje nieludzkim
34 2,32| z wysp greckich, aby tam Krzyża od prawdziwych bronić Saracenów.
35 2,33| nie przemogą tej północnej Krzyża stolicy.~Z podobną też myślą
36 2,41| krześnieński przeżegnał ich znakiem krzyża - odrzekł:~- A kiedy tak,
37 2,50| i kości święte, i drzewo Krzyża Zbawiciela!" Witold gorzał
|