Tom,    Rozdzial

 1  1,1 | stanowiło dwóch ziemian z okolic Krakowa i trzech mieszczan w czerwonych
 2  1,1 |     wszystkich stron ściągają do Krakowa, widziało tyle - odpowiedział
 3  1,1 |         prawią, bo pewnie sam do Krakowa jedzie. Nie wrócim i tak
 4  1,1 |     ciebie.~Na to ziemianie spod Krakowa poczęli wołać:~- Na miły
 5  1,2 |        tu nie ma. Powieźli ją do Krakowa,~- A cóż wy w Tyńcu robicie?~-
 6  1,2 |         a na ranek trzeba nam do Krakowa. Wyspaliśmy się w dzień
 7  1,2 |     wyśpimy się w opactwie, a do Krakowa przyjedziem pod wieczór.~-
 8  1,3 |           Wiem, iż przyjechał do Krakowa na czele poselstwa komtur
 9  1,4 |  wyruszyła z gościnnego Tyńca do Krakowa. Częstokroć ówcześni rycerze,
10  1,4 |          ściągających zewsząd do Krakowa łatwo jakowaś zwada zdarzyć
11  1,4 |     rozmawiając, zbliżyli się do Krakowa. Gościniec, rojny od samego
12  1,4 |     którym nie wolno było omijać Krakowa, by nie pozbawić miasta
13  1,5 |     zapraszającym na chrzciny do Krakowa. Bonifacy przyjął zaprosiny,
14  1,5 |         Europy;~zjeżdżali się do Krakowa rycerze z najodleglejszych
15  1,6 |       królowi, będą zjeżdżali do Krakowa, a nam kupcom, korzyść z
16  1,6 |           Jagiełło przyjechał do Krakowa w ciężkiej rozpaczy. W pierwszej
17  1,7 |          nie opuszczało umyślnie Krakowa, nie wiedząc, co niedaleka
18  1,9 |         rozmowę. Po wyruszeniu z Krakowa, w czasie podróży o sposobność
19  1,13|        chłopa pobił, a ja bym do Krakowa do króla na skargę jechał.
20  1,13|     przyczyni, to pielgrzymkę do Krakowa, do jej grobu odprawicie.
21  1,15|        Zbyszka - mogłem jechać z Krakowa aże do Bogdańca z żeleźcem
22  1,19|       znają. Właśnie chciałem do Krakowa jechać, ale że konia nie
23  1,19|        mnicha. Małoż to ludzi do Krakowa do grobu królowej jeździ?~-
24  1,19|     głowę nakryła! Po powrocie z Krakowa wszystkie dwórki o niczym
25  1,19|      albowiem od czasu powrotu z Krakowa opowiadała każdemu, kto
26  1,22|          to widać nie strach nam Krakowa.~- Bo były pozory... Opolczyk...
27  2,10|         ją, że Sieradzowi tak do Krakowa, jako zwyczajnej głowni
28  2,11|   Zbyszkiem na drodze z Tyńca do Krakowa takiego samego niby wielkoluda.
29  2,16|          Kniaź Witold podobno do Krakowa pojechał królowi się opowiedzieć
30  2,30|      pani boć ją znasz jeszcze z Krakowa, gdzie się do króla za tobą
31  2,33|          nie ustąpisz, do samego Krakowa mieczami naszymi ścigać
32  2,40|          rzekł do Jagienki:~- Do Krakowa ci jutro jadę, do grobu
33  2,48|      jacyś posłowie krzyżaccy do Krakowa, a polscy udali się do Malborga.
34  2,48|        samego papieża. Z dala od Krakowa nie wiedziano niczego dokładnie,
35  2,48|          myśleć, i wybrał się do Krakowa, aby jakiejś pewniejszej
36  2,48|          Ciągnęli oni wszyscy do Krakowa. Napływali z Gdańska, z
37  2,48|  Królestwie. Dochodziły wieści z Krakowa, że król i panowie rada