Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |                Rozdział II~A wtem przez drzwi weszła księżna - pani średnich
 2  1,5 |              dary.~Jadwiga weszła przez drzwi od zakrystii. Ujrzawszy
 3  1,5 |                 Królowa szła z wolna od drzwi zakrystii ku ołtarzowi,
 4  1,5 |                  jakby mu już otworzono drzwi wieży. Następnie jednak
 5  1,7 |                więc nie poskąpi.~A wtem drzwi się otworzyły, i jakby na
 6  1,8 |               rzekł dworzanin, ukazując drzwi. Zbyszko przeżegnał się
 7  1,15|               ziemię praśnie i precz za drzwi do pola wyskoczy. Ale potem
 8  1,15|              wysypało się przez otwarte drzwi izby. Zbyszko i Zych wprowadzili
 9  1,17|     podsłuchiwać! To rzekłszy, otworzył drzwi do alkierza, w które zaledwie
10  1,17|                na miejscu, wywalił nogą drzwi alkierza, wpadł do izby,
11  1,17|               koń!...~I znów wywaliwszy drzwi, wyszedł na dziedziniec,
12  1,20|                  Przecie nie będziem do drzwi kołatać i księcia, pana
13  1,20|                spoglądał ustawicznie na drzwi i okna dworca, zaledwie
14  1,20|       Skrzypnęły wreszcie i otwarły się drzwi główne, odkrywając wnętrze
15  1,20|                razem otworzyły się duże drzwi po prawej stronie izby i
16  1,30|                izbie narożnej, zaledwie drzwi się zamknęły za Zbyszkiem
17  1,30|                 lub martw Ale po chwili drzwi uchyliły się i ukazał się
18  2,1 |                  Lecz on, spostrzegłszy drzwi większe od innych, nad którymi
19  2,1 |             Jurand zbliżył się do owych drzwi, obie ich potowy otworzyły
20  2,1 | szczytnieńskiego. Pachołek, otworzywszy drzwi, cofnął się na powrót ku
21  2,1 |          upokorzenie, gdyż przez boczne drzwi, prowadzące do innych izb,
22  2,1 |             nadzwyczajną ciekawością na drzwi, przez które miała się ukazać.~
23  2,1 |             Wreszcie ostatni zatrzasnął drzwi prowadzące na chór i Jurand
24  2,1 |       Jednocześnie rozwarły się wielkie drzwi wchodowe i przywołani przez
25  2,2 |                prostych knechtów, a gdy drzwi zamknęły się za nimi, zwrócił
26  2,7 |             coraz częściej głowę przeze drzwi. Godzina płynęła za godziną,
27  2,7 |               kaplicy, rozejrzał się od drzwi, czy nie ma nikogo, potem
28  2,7 |             wiodło do niskich żelaznych drzwi. Diederich otworzył je i
29  2,7 |                na wznak przez otworzone drzwi, nie~wydawszy ani jęku.~
30  2,7 |                  Na koniec zaskrzypiały drzwi ukryte we wnęku wielkiej
31  2,8 |              tak, jakoby kto skrzypiące drzwi otwierał i zamykał, a potem
32  2,8 |              jakieś ozwały się w sieni, drzwi otworzyły się nagle i do
33  2,10|                a czasem pukało coś i we drzwi. Jagienka i Sieciechówna
34  2,11|             gdyż opodal od siebie, obok drzwi, przez które wchodziła właśnie
35  2,24|           zaglądał przez szpary i przez drzwi, wszedł wreszcie po raz
36  2,27|               zapasów i koni. Wszystkie drzwi stawały otworem. Nie potrzebował
37  2,42|                nie ma, to raz po raz na drzwi spogląda. Pytaj go ty.~I