Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         śpiewać księżnie, bo nie znać było po niej najmniejszego
 2  1,5 |      blisko osoby Witolda i mógł znać jego zamiary, umiał o nich
 3  1,10|         baby nie uświeci... Ano, znać, że wam szczebrzuch tkwi
 4  1,11| bogdanieckiego podobny.~Wszędzie znać tu było dostatek i zasobność.
 5  1,18|        broń Boże czego, żeby dał znać... Dałam ci mu i trzosik
 6  1,20|          starym przyjacielem - i znać było, że ma mir między nimi.
 7  1,21|        krucy, dając w ten sposób znać, że wkrótce robota się rozpocznie.
 8  1,26|      zachorzał mocniej, to dałby znać. Wysłali jednak naprzeciw
 9  1,27|     człowiek, który pierwszy dał znać o wypadku, a który teraz
10  1,28|   księżnie i Zbyszkowi, że im da znać, gdy stary rycerz przemówi,
11  1,28|   Bergowa wymienić, to muszą dać znać i dadzą znać nie komu innemu,
12  1,28|        to muszą dać znać i dadzą znać nie komu innemu, jeno Jurandowi.~-
13  1,28|        zgłoszą, to mnie dawajcie znać. Oni wam dziecko za de Bergowa
14  2,2 |        to dziewka Jurandowa, dał znać o tym Jurandowi, któren
15  2,2 |    powiedzieć, kto jest, daliśmy znać o tym Jurandowi, myśląc,
16  2,2 |           Oto pierwsi daliśmy mu znać, że jest jakaś dziewka,
17  2,5 |         przy których trzeba było znać cięcia, sztychy i umieć
18  2,6 |         tedy rzeknijcie mu tak: "Znać prawdę boska rzecz, a ludzka
19  2,6 |        dla okupu, i sami by dali znać, że ją mają.~- Wszystko
20  2,8 |      dziewkę i daliśmy Jurandowi znać, on zaś jej nie przyznał,
21  2,12|        te uspokoiły go znacznie; znać też było, że chciał i o
22  2,12|        ze strażniczego dębu dano znać, że jacyś jeźdźcy zbliżają
23  2,14|        Jak się co przygodzi, dam znać. Wiem, że jeszcze przed
24  2,17|      tego, com widział, bo zaraz znać, że to pobici ludzie.~-
25  2,18|         Niemców, zaraz dawał nam znać, że idą.~- Ba, już i to
26  2,18|         cicho, sprawnie i ochotę znać po nich okrutną. Jeżeli
27  2,22|          na wilgotnych miejscach znać podkowy! Da Bóg, wyślakujemy
28  2,22|        dostrzeżenia czego dać im znać, aby byli w pogotowiu.~Jakoż
29  2,23|       spojrzeń rzucanych najadło znać było głód, może nawet zadawniony.
30  2,24|          zbiegłszy nocą, dała mu znać o przygodzie, jaka spotkała
31  2,25|      zajrzała znów do niego, dał znać, że chce widzieć Hlawę i
32  2,25|           wynędzniałą, chorą, że znać było, że obchodzono się
33  2,29|          wówczas każdego rycerza znać i pamiętać nazwiska wszystkich
34  2,31|  przyjaźnie głową, dając zarazem znać na migi, aby się do niego
35  2,51|       rycerzy, gdy nagle dano mu znać, iż dwóch heroldów zjeżdża
36  2,52|       rycerzy, gdy nagle dano mu znać, iż dwóch heroldów zjeżdża