Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |    chwycił ją żal niezmierny; usta i brwi poczęły jej się trząść;
 2  1,11|      skały wykute, i czerwone usta, i modre oczki bystro patrzące.
 3  1,11|      i włożywszy "piszczkę" w usta, a następnie, rozstawiwszy
 4  1,12|      brwi i wysunięte naprzód usta dziewczyny, które dmuchały
 5  1,14| głosem:~- Brałbyś?...~Po czym usta jej rozchyliły się i czekała
 6  1,14|    niekiedy i kładąc palce na usta, nakazywała Zbyszkowi milczenie.
 7  1,16|        że pootwierali szeroko usta, Cztan zaś wytrzeszczył
 8  1,19|   potem nagle wsadzał palec w usta, zamyślał się i odpowiadał: "
 9  1,20|    poczęła całować jego oczy, usta, policzki, tuląc się do
10  1,21|     się przy tym jego ręce, a usta pozostały otwarte, mówili
11  1,22|    się znów wierzchem dłoni w usta i rzekł:~- A teraz do Szczytna
12  1,25|   nagle głos się jej załamał, usta poczęły się trząść, a spod
13  1,27|       i z zamkniętymi oczyma. Usta miał otwarte i robił piersiami
14  1,28|   jeszcze gorączka mówi przez usta Jurandowe, po czym pani
15  2,1 |      spiczastą głowę, na sine usta i na nieprzytomne oczy niedojdy,
16  2,5 |   trupy zostaną na śniegu - i usta coraz jagody niewiast pobladły
17  2,5 |  widział zaciśnięte nozdrza i usta przeciwnika, a chwilami
18  2,7 |     widocznie w tym celu, aby usta nie pozostały otwarte. Jakoż
19  2,11|  dziedzinę na Spychowie przez usta księdza przekazał, rzekł
20  2,22|    krwią nabiegłe i posiniałe usta - i spoglądał przed się
21  2,24|     zamknięte oczy, otworzone usta i mocne rumieńce na twarzy,
22  2,24|   Zdrowaś", drgnęły nieco jej usta i wyszeptała, jakby widząc
23  2,24| objąwszy go mocno, przycisnął usta do jego bujnych złotawych
24  2,25|        tylko przybladłe nieco usta Jagien-ki poruszały się
25  2,25|   całować jej oczy, policzki, usta, tak jakby dawno już przedtem
26  2,25|    dziecka.~Potem sinawe jego usta poczęły się poruszać modlitwą.
27  2,26|       zamknięte i przerażone, usta zaś otwarte jakby dla złapania
28  2,27|     drugi klepać osełką kosę.~Usta Danusi poczęły się znów
29  2,29|      ów odpowiedział mu przez usta księdza Kaleba, że o śmierci
30  2,33|       podniósł oczy w górę, a usta jego poruszały się przez
31  2,42|     nie chciały się jej przez usta przecisnąć.~- Wyście chytrzejsi -
32  2,44|       wezbrały łzami, śliczne usta poczęły drgać, a głos stał
33  2,51|   ostrzem litewskiej sulicy w usta i dwukrotnie raniony w twarz,
34  2,51|   Lichtenstein i wydął dumnie usta, chociaż zarazem pobladł
35  2,52|   ostrzem litewskiej sulicy w usta i dwukrotnie raniony w twarz,
36  2,52|   Lichtenstein i wydął dumnie usta, chociaż zarazem pobladł