Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |           opiece boskiej. Chwilami spoglądał na Danusię, która siedziała
 2  1,4 | wyprostowany, z podniesioną głową, spoglądał na mówiącego Maćka swymi
 3  1,4 |       zarazem i pogardliwie, jakby spoglądał nie na rycerza i nawet nie
 4  1,4 |            że rycerz niemiecki nie spoglądał jednakże na Powałę z twarzą
 5  1,4 |   zapomniawszy całkiem o Krzyżaku, spoglądał tak górnie, iż Mikołaj z
 6  1,4 |          wojny i brania łupu Maćko spoglądał jednak nieco łakomym okiem.
 7  1,5 |            z podziwem i zazdrością spoglądał Zbyszko, lecz główną uwagę
 8  1,11|           nastało milczenie. Maćko spoglądał czas jakiś z ukosa na Zbyszka,
 9  1,12|           i poświstywania. Zbyszko spoglądał ku temu błotu z pewną nieufnością,
10  1,15|      Zbyszka, który ze zdziwieniem spoglądał na tych dworzan, i rzekł:~-
11  1,16|       Zbyszkiem, który z uśmiechem spoglądał na jego potężny kord, nie
12  1,17|         pierwszej chwili przybycia spoglądał on bacznie, a zarazem niespokojnie
13  1,17|     duchownego - wezmę...~Opat zaś spoglądał czas jakiś groźnie to na
14  1,17|            za przewodnikiem.~Maćko spoglądał czas jakiś za nimi, aż gdy
15  1,20|           zaś, siedząc przy ogniu, spoglądał ustawicznie na drzwi i okna
16  1,22|       wściekłości, a pan de Fourcy spoglądał na nich jak błędny.~- Co
17  1,32|            został na wzgórzu sam i spoglądał we wskazanym mu przez wieśniaka
18  2,1 |         istotnie z ich łaski, więc spoglądał na mówiących prawie ze skruchą
19  2,10|            więc gdy w czasie drogi spoglądał w jej jasne oczki, na płowe
20  2,11|           też nie chcę, by na mnie spoglądał, jeno chcę być przy nim.~-
21  2,22|      nabiegłe i posiniałe usta - i spoglądał przed się jakby nie całkiem
22  2,24|         tym zbawienie.~Tak mówiąc, spoglądał na Danusię, która pogrążona
23  2,26|         lat do stróżowania jeńców, spoglądał i teraz chwilami na Zygfryda
24  2,27|          już nigdy?" A tak mówiąc, spoglądał na jej kwitnące gorączką
25  2,29|    poprzednich i raźniej przed się spoglądał. Ucieszył się też wielce
26  2,31|            wina. Służąc, mimo woli spoglądał kiedy niekiedy na Jagienkę,
27  2,31|        daje jej takie pozory. Więc spoglądał kolejno to na złotą przepaskę,
28  2,33| przetłumaczył należycie odpowiedź, spoglądał na niego z podziwem i wdzięcznością.
29  2,33|           I jemu, gdy w tej chwili spoglądał na to zbrojne rojowisko
30  2,39|           życzliwość. A teraz, gdy spoglądał na nią z wysokiego rycerskiego
31  2,51|             tuż nastąpić.~*~Mistrz spoglądał tymczasem na wojska królewskie,
32  2,51|        wstrzymywał mimo woli koma, spoglądał przed się niepewnie i nim
33  2,51|          jeszcze i dziecinnymi nań spoglądał oczyma. Rzucił go tedy Andrzej
34  2,52|             tuż nastąpić.~*~Mistrz spoglądał tymczasem na wojska królewskie,
35  2,52|        wstrzymywał mimo woli koma, spoglądał przed się niepewnie i nim
36  2,52|          jeszcze i dziecinnymi nań spoglądał oczyma. Rzucił go tedy Andrzej