Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |      Śpi? - zapytała księżna. - Ot, masz swoją "damę".~- Milsza
 2  1,7 |       kiełbasy, misa jajecznicy ot i całe jego dzienne jedzenie.
 3  1,9 |      tak mieć, co jest w ziemi! Ot by można Bogdaniec zabudować!~-
 4  1,10|         myśliwi - rzekł Zych. - Ot patrz! już są, jeno dalej
 5  1,14|        się dłonią po biodrze.~- Ot! - zawołała - zabaczyłam
 6  1,14|        opatowe bogactwa! Siądę, ot, na koń i na zamry pojadę,
 7  1,15|         nocą w Tulczy najechać. Ot, dlaczego kord przy boku
 8  1,15|      sese defensare permittunt! Ot, dlaczego i im dałem miecze.~
 9  1,16|          Bo się o niego boję.~- Ot, babski rozum! - rzekł,
10  1,17|   zawołał Maćko.~- Nie uczynię? Ot mi wasz zastaw! ot mi wasze
11  1,17|     uczynię? Ot mi wasz zastaw! ot mi wasze grzywny! Dałem,
12  1,17|   osta-wić, to wam do tego nic. Ot, jak nie uczynię!~To rzekłszy,
13  1,17|          a ja wiatr- rozumiesz! Ot! I dmuchnął mu w głowę tak
14  1,19|    czarnego chleba i łyk wody - ot, co dla mnie - a resztę,
15  1,19|        księcia komtury bawią -i ot, nowi goście jeszcze jadą...~
16  1,23|         Więc powiedz mu, że ja, ot, jak odpowiadam!... I w
17  1,24| przywtórzył ksiądz Wyszoniek. - Ot i teraz, ledwie dycha, a
18  1,24|      Pan cię rycerzem pasował i ot, co ci przeze mnie posyła.~
19  1,27|      pod śniegiem! Widać głowę, ot tu!~- Jest i koń - zawołał
20  2,4 |         Jurand mówił ci co? Bo, ot widzisz - tu jest list Jurandowy -
21  2,5 |         rozlegały się okrzyki: "Ot, sąd Boży!... Ma Jurand
22  2,5 |         mówili znów niektórzy. "Ot, żyw był i w hardości po
23  2,6 |       odrzekł Czech - chciałbym ot! jeszcze zapytać, jako tam
24  2,7 |        łatwo krzywd zapominają. Ot i książę sam był we własnym
25  2,7 |         ci je polski topór... I ot ci koniec! Ot ci kres! Nie
26  2,7 |        topór... I ot ci koniec! Ot ci kres! Nie błogosławił
27  2,7 |       mówić spokojnym głosem:~- Ot, pożegnam cię... Spojrzę
28  2,8 |         Jagience łez nie otarł. Ot im zabawa... Sześć niedziel
29  2,9 |         teraz czas by skończyć, ot jak!~To rzekłszy, stary
30  2,14|       musiałbym pokazywać chyba ot co! - i tym sobie wolny
31  2,17|         miasta zdradą pobrali i ot ich moc! Ale choćby wszyscy
32  2,17|         mego frasunku - a teraz ot, tu siedzę, w dzikiej stronie,
33  2,22|         jedni tylko włóczym się ot po różnych krajach i wertepach,
34  2,23|        hańby nie będzie. Lepiej ot gadajmy o tym, co teraz
35  2,29|    jeństwo brał, byłeś wolny, l ot mnie masz! A pókim w twoich
36  2,34|     każdemu milsza niż Krzyżak. Ot, co jest...~- Ba, ale co