Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |   gonitwach i rad w szrankach siły mojej popróbuję - a i ten mój
 2  1,2 |     niemieckich zedrzeć i pod nogi mojej pani położyć.~Na to spoważniała
 3  1,4 |         Zbyszko. - Nie przystoi to mojej czci szlacheckiej.~Na to
 4  1,4 |       takich mężów, jacy bywali za mojej młodości, albo takich, o
 5  1,6 |            lecz pamiętajcie, iż po mojej śmierci spadnie na was kara
 6  1,6 |          zapłać za wszystko, boć z mojej przyczyny pomrzecie, ale
 7  1,7 |          Maćko - bo to wiem, ze po mojej śmierci niewiele ty będziesz
 8  1,7 |            Ciechanowa pojadę.~- Po mojej śmierci?~- Jeśli prędko
 9  1,7 |            żyw, to nie dam, ale po mojej śmierci, już widzę, że zabierzesz.~-
10  1,8 |          to ją dostaniesz, jeno ci mojej nie mogę przychylić. Ba,
11  1,13|       kasztelańskie, i cudne, a od mojej Jagien-ki nie lepsze! -
12  1,19|     opończy. - Do Danuśki jadę, do mojej najmilejszej! - rzekł sobie.~
13  1,19|            Będziesz mi zaś przeciw mojej woli służył czy co? Ruszaj,
14  1,19|          bom to na zbawienie duszy mojej zaprzysiągł.~- A jak cię
15  1,19|          poratujecie.~- Jeślibyś z mojej przyczyny zginął - odrzekł
16  1,19|         sobie w duszy:~"Ślubowałem mojej panience w więzieniu nie
17  1,22|            niepokój.~- Przysiągłem mojej panience - rzekł - na włodyczą
18  1,22|         broni, w czasie pokoju, na mojej własnej ziemi - i gdyby
19  1,25|       matka - rzekła księżna - i z mojej też ręki Jurand dostał żonę.
20  1,28|         pieczęć udana! Gorze duszy mojej! Chwycili mi dziecko i zatracą!~-
21  1,30| Ktośkolwiek jest, nie naginaj zbyt mojej cierpliwości, aby zaś nie
22  1,31|            który nie dosłyszy -mąż mojej córki, którą na książęcym
23  1,31|         Ten ci ma tu przeto być po mojej śmierci panem i zaś dziedzicem
24  2,1 |            potykali się ze mną i z mojej ręki polegli.~Na te słowa
25  2,4 |           bez mojego kochania, bez mojej najmilszej na świecie całym.~
26  2,5 |           gdyż byłaby do rzeczy po mojej śmierci, nie zaś pókim żyw.
27  2,6 |     nakazał i jeśli chce przyjaźni mojej, zaraz ci ją w ręce oddał.~
28  2,6 |      jakoże pokazałbym się na oczy mojej pani w Zgorzelicach! Ja
29  2,8 |          ze zniechęceniem.~- Wedle mojej głowy - rzekł z wolna -
30  2,8 |         chwili pewnej. Wszystko na mojej głowie: obrona i opieka.
31  2,14|      prośże mnie o to, bo ci nic z mojej przewiązki nie przyjdzie.
32  2,17|            ja tyle mógł wiedzieć o mojej Danuśce, ile wiem o Malborgu.
33  2,17|            Już myślałem, że koniec mojej biedy i mego frasunku -
34  2,21|         teraz mieczem przeciw czci mojej rycerskiej pomagać - odparł
35  2,31|        rzeka:~- Płaczę po niej, po mojej Danuśce, i płaczę nad tobą.
36  2,47|         Bogu i ludziom: "Co było w mojej mocy - tom uczynił". Prosiłem