Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |          Po czym zwrócił się ku ludziom, którzy jechali za Krzyżakiem,
 2  1,4 |    Zbyszka i dodał:~- Ciężko to ludziom szlachetnego rodu... rozumiem-
 3  1,4 |       będę więził; takim jak wy ludziom można zaufać. Bądźcie też
 4  1,5 |         mu przyszło łatwo, gdyż ludziom ówczesnym, zamiłowanym w
 5  1,6 |  wstępować w serca. Zdawało się ludziom rzeczą niepodobną, aby Bóg
 6  1,11|     nagie. Zbyszko bowiem kazał ludziom porozwieszać na nich pancerze,
 7  1,11|      wraz z czeladzią do jadła. Ludziom odwykłym przez długie lata
 8  1,13|      lepsze? Milszej dziewki ku ludziom niże Jagienka chyba nie
 9  1,15|      gospodarne, i roztropne, i ludziom życzliwe! Hej! żebym tak
10  1,17|        ty się za Jagienkę bił i ludziom przez nią łby rozwalał,
11  1,18| zawziętość przeciw bogdanieckim ludziom okazać. Lecz Maćko skłonił
12  1,19|         dziecko, a gdy powiadał ludziom, że prostym jest tylko szlachcicem
13  1,24|  przemówił:~- Wiecie! Nie ma to ludziom być dziwno, że za mężne
14  1,27|    Zbyszko kazał go porwać dwom ludziom i ratować w najbliższej
15  1,30|         dawał zwykle wypoczynek ludziom i koniom. Mimo woli uczynił
16  1,30|   wszystkim narodom i wszystkim ludziom czynią?~A Jurand rozłożył
17  2,6 |     ksiądz odczytał go starszym ludziom załogi spychowskiej, którzy
18  2,6 |   jeszcze zapytać, jako tam mam ludziom rozpowiadać?~- Jakim ludziom?~-
19  2,6 |    ludziom rozpowiadać?~- Jakim ludziom?~- Niby, nie w Bogdańcu,
20  2,8 |         że smutek nierad świeci ludziom łzami i że człowiek jest
21  2,9 |      rzekł:~- Zdarzy się nieraz ludziom wadzić, ba! i potykać, ale
22  2,9 |         uczcić, jako się należy ludziom znającym rycerską cześć,
23  2,12|       szukać dłonią po ścianie. Ludziom wydało się, że szuka miecza,
24  2,12|        pobladła; zwrócił się ku ludziom, podniósł ku górze puste
25  2,14|      jak lelija Boża, a miłe ku ludziom, a jako ta ptaszyna polna
26  2,17|         wydał rozkazy gotowości ludziom, którym przywodził i z którymi
27  2,18|        ku wyspie, aby zaskoczyć ludziom zamkowym, którzy naprzeciw
28  2,18|     powiem. Każ stu albo dwustu ludziom, zaraz jak tylko bitka się
29  2,21|     chcieć, abyś mi przeciw tym ludziom pomagał, z którymi pod jedną
30  2,28|    modlił się głośno, przy czym ludziom zdawało się, że słyszą proroczy
31  2,41|         Jaśka, który chciał się ludziom i miastu napatrzyć, albowiem
32  2,42|        duchu: "Nie dziwować się ludziom, że się mnie radzą!"~A gdy
33  2,44|    najszczersze... Ku Bogu i ku ludziom! Prawdziwie! A niech ta
34  2,47|     abym mógł powiedzieć Bogu i ludziom: "Co było w mojej mocy -
35  2,51|    krzyki cichły, jakby tym tam ludziom zbrakło tchu, i w jednej
36  2,52|    krzyki cichły, jakby tym tam ludziom zbrakło tchu, i w jednej