Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         też nieraz zdarzało się widzieć w gospodach kupców pijących
 2  1,3 |           Nie chciałabym też go widzieć - rzekła, żegnając się,
 3  1,4 |   wyniosłym ogierze, dalej mógł widzieć niż ci, którzy siedzieli
 4  1,4 |        zdawali się go wcale nie widzieć. Zbyszko stanął od strony
 5  1,4 |        i córkami, które chciały widzieć zapowiadane z dawna gonitwy.
 6  1,5 |  nabożeństwa, jak i dlatego, by widzieć dwór i gości, którzy schodzili
 7  1,5 |         w Wilnie chciało mu się widzieć Kraków, dwór, wziąć udział
 8  1,5 |       najodleglejszych ziem, by widzieć tę polską królowę, kochał
 9  1,6 |    umyślnie, by lud mógł lepiej widzieć twarz królowej. W katedrze
10  1,7 |  stworzenia. Maćko zaś rzekł:~- Widzieć, nie widziałem, alem słyszał,
11  1,14|        żadnego na oczy nie chcę widzieć". To i cóż mieli robić?
12  1,19|        by jej nie przyszła chęć widzieć się z waszą miłością...
13  1,19|   spóźnić na łowy, które chciał widzieć koniecznie.~Po czym zbliżył
14  1,20|         na bok, by Zbyszko mógł widzieć jej twarz. On zaś patrzał
15  1,22|    mruknął z cicha - i nie chcę widzieć więcej.~Zaś Zygfryd de Lowe
16  1,25|         do Spychowa, bo chce ją widzieć jeszcze, zanim ciemności
17  1,25|       na dzień: "Miłym ci?" - i widzieć ją potem, jak sobie przysłania
18  1,25|    kraju nie przygodziło mu się widzieć serc tak czułych, przeto
19  1,27|  rozmawiać. A jeśli chcecie ich widzieć, to leżą wedle ognia w czeladnej.
20  1,28|    oślepli i że chcecie dziecko widzieć... Wzięli Danuśkę i pojechali...~-
21  1,32|         jeszcze dziecko w życiu widzieć i kiedyś, kiedyś umrzeć
22  2,11| jutrznię przespałaś. Chciałabyś widzieć opata?~- Pewnie, żebym chciała -
23  2,11|         synodu, tobym go chciał widzieć - odpowiedział Maćko. -
24  2,14|       widział.~- Jakoże ją może widzieć, oczu stradawszy? A ksiądz
25  2,21|      jakżeś ty to wszystko mógł widzieć? - zapytał Sanderusa.~-
26  2,23|         niepodobna było jej nie widzieć lub jej zaprzeczyć. Uderzyły
27  2,25|        niego, dał znać, że chce widzieć Hlawę i jeńca. Wyprowadzono
28  2,27|    Jutro ziemią przysypać i nie widzieć cię już nigdy?" A tak mówiąc,
29  2,29|            Daj Bóg takie rzeczy widzieć!~- Daj Bóg! - rzekł de Lorche. -
30  2,29|  Zbyszko - mówię tylko: daj Bóg widzieć.~- A ja przywtarzam.~Jednakże
31  2,29|     Lorche - bom z dawna chciał widzieć waszych rycerzy, a przy
32  2,31|       zamek pośpieszył, aby się widzieć z Jagienką, oznajmił im,
33  2,35|        tak aby wszyscy mogli go widzieć, a potem podał mistrzowi.~-
34  2,51|  jeszcze, lecz nikt nie mógł ni widzieć, ni rozeznać, co się tam
35  2,52|  jeszcze, lecz nikt nie mógł ni widzieć, ni rozeznać, co się tam