Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |       nowina im. Będą miały oczy ludzkie na co patrzeć i uszy czego
 2  1,1 |          słychać było brzękania, ludzkie głosy, parskania koni i
 3  1,2 |         Hej! nie widziały takiej ludzkie oczy.~- Miłują ją też wszyscy
 4  1,4 |       przechodzić ogromem zwykłe ludzkie rozmiary. Przestrzeń między
 5  1,5 |       duch jej przenikał w serca ludzkie, łagodził los niewolników,
 6  1,6 |        co znaczą owe jęki; dusze ludzkie napełniły się przerażeniem
 7  1,6 |       złożone na krzyż piszczele ludzkie. Wówczas ustała wszelka
 8  1,6 |         członkach. Wówczas serca ludzkie przejmował dreszcz, wieść
 9  1,8 |          przybrany był w czaszki ludzkie. Prawdą w tym wszystkim
10  1,12|        jakieś dziwne ślady ni to ludzkie, ni zwierzęce - i którzy
11  1,19|      zarazem chwycił go gniew na ludzkie gadanie, więc rzekł:~- Kto
12  1,24|      nagrody, tedy i nieprawości ludzkie chodziłyby po świecie bez
13  1,26|        bo wasze prawo do Danuśki ludzkie, a moje boskie - i nie wasza
14  1,26|        czasem jakby pełne trwogi ludzkie wołanie o ratunek. Wyczerpane
15  1,30|          wzejdzie. Wyrozumcie wy ludzkie kochanie i ludzką boleść...~
16  1,30|          tym poczuł w piersi nie ludzkie, ale wilcze serce. Przez
17  2,1 |          mordował i gasił żywoty ludzkie.~Nie mogli go razić przez
18  2,8 |     Zbyszko od tego czasu?~- Oko ludzkie jej nie widziało. Nastała
19  2,11| Jurandowym pisaniu.~- To już nie ludzkie sądy rozstrzygnęły, jeno
20  2,11|   czerstwością i zdrowiem piersi ludzkie. Zazieleniły się zboża na
21  2,11|        znacznie przenosić zwykłe ludzkie kształty.~- Sprawiedliwie
22  2,13|        na nim wywrze, jakiej oko ludzkie nie widziało".~- Prawda
23  2,14|     zmiłuj się nad nami...~Głosy ludzkie i wołania błagalne: "Zmiłuj
24  2,19|          strony gościńca i głosy ludzkie. Zrazu pomieszane i dość
25  2,22|        że dostał się jakby nie w ludzkie, ale niedźwiedzie łapy.
26  2,26|   poranki radość ogarnia i serce ludzkie, więc woźnice i parobcy
27  2,32|       tak jest, bo jeno na dobro ludzkie swojej podufałości z królem
28  2,40|    rycerzami.~- Świat i obyczaje ludzkie poznać - rzekł mu na to
29  2,45|          urodę olśniewającą oczy ludzkie, i dworność, i dzielność
30  2,45|      kochała czeladź, dla której ludzkie miała serce, a w Krześni,
31  2,49|          zwieszały się dwa trupy ludzkie, które wiatr kołysał, huśtał,
32  2,51|          z krwią przylepły kudły ludzkie, zląkł się w sercu i chciał
33  2,51|         wir i kotłowanie, że oko ludzkie nic już w nich rozróżnić
34  2,52|          z krwią przylepły kudły ludzkie, zląkł się w sercu i chciał
35  2,52|         wir i kotłowanie, że oko ludzkie nic już w nich rozróżnić