Tom,    Rozdzial

 1  1,2 | przychodziło jej tak stać i śpiewać księżnie, bo nie znać było po niej
 2  1,2 |            nad wszystkie inne panny księżnie miła i sama księżnę miłująca.
 3  1,2 |                Chcę! chcę! chcę!...~Księżnie ze śmiechu aż łzy napłynęły
 4  1,2 |            przystojniejszej odzieży księżnie i Danusi się przedstawić.
 5  1,2 |       albowiem wolał on pokazywać i księżnie, i Danusi swoją rycerską
 6  1,3 |        wyszedł ze mszą, skłonił się księżnie - i rozpoczął ofiarę. Wnet
 7  1,4 |        jadąc po prawej stronie przy księżnie, pochylił się wreszcie do
 8  1,5 |            Zbyszko pilnie usługiwał księżnie i Danusi, lecz gdy z kolei
 9  1,6 |          wiecie - ten, co jest przy księżnie i którego Obuchem zowią -
10  1,6 |      krużganek, padli do nóg dobrej księżnie Annie Danucie, której Zbyszko
11  1,9 |            jak długi do nóg naprzód księżnie, potem Danusi, poprzysiągł
12  1,19|        jedna, czarna jak agat, przy księżnie ostała, a inne prawie wszystkie
13  1,19|         przeciw Jurandowi i przeciw księżnie Januszowej, a gdy pomyślał
14  1,19|      Ciechanowa i widziałem ją przy księżnie. Jakoże jej w adwencie wychodzić?~
15  1,20|        mówić:~- Poboćkał ci ją przy księżnie! Wierę, jako wnet im pani
16  1,21|          pan de Lorche. Stojąc przy księżnie i dworkach jak żuraw na
17  1,21|           iż na łowach ocalił życie księżnie mazowieckiej, będzie chodził
18  1,25|          rozpoczął zwykły obrządek. Księżnie spływały łzy jedna za drugą
19  1,25|       obrządku Danusia padła do nóg księżnie, która błogosławiła oboje,
20  1,26|            żeś już zdrów. Powiedzże księżnie, jakom cię życzliwie przyjął,
21  1,26|          złapie, ten może i zostać; księżnie jednakże przychodziło do
22  1,28|     przytomności. Tymczasem obiecał księżnie i Zbyszkowi, że im da znać,
23  1,29|         pismo, które by byli oddali księżnie zamiast zmyślonego Jurandowego
24  1,30|             zesłał mi myśl, aby się księżnie pokłonić i o Danuśkę ją
25  2,3 |       leśnym dworze przy miłościwej księżnie dwórek niemało, ale która
26  2,11|                To samo powiedziałem księżnie. Ale w duszy rad jestem,
27  2,21|             niego, aby brankę oddał księżnie mazowieckiej. Może przed
28  2,23|        leśnym dworcu przy księciu i księżnie, niechże ją mazowieckie
29  2,30|          Niech jeno słowo tutejszej księżnie powie, która okrutnie ją
30  2,30|             A znów Krzyżacy niczego księżnie nie odmawiają, bo raz, że
31  2,30|      krzyżackie od rana do wieczora księżnie pokłony biją i każdą jej
32  2,30|           ja swego czasu ślubowałem księżnie burgundzkiej, ale ona wówczas
33  2,31|         Jagienka, która towarzysząc księżnie Ziemowitowej do puszczy,
34  2,34|          Jagienka? Jest dwórką przy księżnie Ziemowitowej. Ba - ale przecie
35  2,43|           leśnym dworcu posługiwała księżnie, śmiała się, rozmawiała,