Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         Nieraz pochyli się rycerz, kopię przed się wyciągnie i sam
 2  1,1 |         chłopy morowe. Pójdą-li na kopie, na miecze albo na topory -
 3  1,4 |         nich dzierżył w ręku długą kopię, każdy miał miecz przy boku
 4  1,4 |             rozmyślał, czy od razu kopię nastawić, czy też wpierw
 5  1,4 |            w niego godzą.~- Pochyl kopię! - wrzeszczał Zbyszko, wbijając
 6  1,4 | rozsierdzić. Szczęście, żem zdążył kopię przyłamać - wielkie szczęście!~
 7  1,4 |           Taczewa, który przyłamał kopię w ręku Zbyszka jak suchy
 8  1,8 |           to! Spytajcie stryka. Na kopie alibo na topory, na długie
 9  1,10|          rok temu potykać konno na kopie i na długie miecze o całą
10  1,11|            oszczepy, widły, kusze, kopie rycerskie, wreszcie tarcze
11  1,11|      Niemców bił, aże grzmiało. Na kopie, na topory, do wszystkiego
12  1,19|       oglądano w wielkim skupieniu kopie, miecze, topory, rohatyny,
13  1,19|     pochylił się w siodle i złożył kopię w pół ucha końskiego, co
14  1,19|      dziwił, iż młody pan pochylił kopię przed wyzwaniem.~Lecz i
15  1,19|        tego wynikły, więc podniósł kopię, oddał ją Czechowi i nie
16  1,21|           przez jedno mgnienie oka kopię utkwioną w karku byka, która
17  1,23|      Zbyszko z Bogdańca, za którym kopię noszę, a który od tura na
18  2,3 |       walkę pieszą alibo konną, na kopie, na topory, na krótkie alibo
19  2,5 |           sobie, że walka konna na kopie, a nawet na miecze, często
20  2,11|         gonić na ostre ani na tępe kopie i pokochał go. Zbyszko też
21  2,17|          dość było konia zapocić i kopię pokruszyć, jeno trza było
22  2,17|       uderzać.~- Jużci, podniosłem kopię w górę, a on mnie od tej
23  2,27|            miecz, za topór albo za kopię i jechał dalej za Zbyszkiem,
24  2,41|            naraz Wilków w pole, na kopie albo na długie miecze, ci
25  2,48|            dość możny szedł w trzy kopie, a luda prowadził z sobą
26  2,51|           pod sobą konia, a w ręku kopię, zmienił się nagle. Smutek
27  2,51|      ściskając silniej w garściach kopie, rękojeście mieczów i toporzyska,
28  2,51|    Wallenrod.~Chorągwie, zniżywszy kopie, poczęły z początku iść
29  2,51|      roztaczać po niebie. Zadrżały kopie w rękach rycerzy, zadrżały
30  2,51|           schylił głowę, wyciągnął kopię i skoczył wprost na króla.~
31  2,52|           pod sobą konia, a w ręku kopię, zmienił się nagle. Smutek
32  2,52|      ściskając silniej w garściach kopie, rękojeście mieczów i toporzyska,
33  2,52|    Wallenrod.~Chorągwie, zniżywszy kopie, poczęły z początku iść
34  2,52|      roztaczać po niebie. Zadrżały kopie w rękach rycerzy, zadrżały
35  2,52|           schylił głowę, wyciągnął kopię i skoczył wprost na króla.~